رویکرد انتقادی به پدیده جهانی شدن

نگارنده در این نوشتار، ضمن مفهوم شناسی جهانی شدن و بیان دو خاستگاه اجتماعی و فن آورانه این مفهوم، به ابعاد چهارگانه اقتصادی، سیاسی، اجتماعی و فرهنگی، اشاره و هر کدام از ابعاد مذکور را با توجه به دو رویکرد خوش بینانه و انتقادی، مورد نقد و بررسی قرار می دهد.نگارنده، معتقد است جهانی شدن به صورت یک پروسه و صیرورت طبیعی، صرفاً در سطح ارتباطات، امکان دارد. بنابراین، جهانی شدن در ابعاد سیاسی، اقتصادی، اجتماعی؛ به ویژه فرهنگی، با چالش های جدی روبه رو است. جهانی شدن ارتباطات، یک تیغ دو لبه است، هم زمان با ظهور همسانی در قلمرو سیاست و فرهنگ، تنوع و تعارض نیز جوانه می زند. پس سخن از دولت واحد جهانی وفرهنگ واحد جهانی گزافه است.