تحلیل گفتمان به مثابه نظریه و روش

علاوه بر تشریح مبانی فلسفی نظریه گفتمان لا کلا و موف، این مقاله بر آن است تا با استفاده از مثال‌های برگرفته از تحولات سیاسی-اجتماعی ایران بعد از انقلاب اسلامی نشان دهد چگونه این نظریه می‌تواند به مثابه روشی برای تحلیل گفتمان‌های سیاسی-اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد. این نظریه، اگرچه دارای قابلیت تبیینی فوق العاده‌ای می‌باشد ولی به دلیل نداشتن ابزارهای تحلیل زبانی مورد نیاز برای تشریح دقیق منازعات معنایی میان گفتمان‌ها به هنگام تحلیل مشکلاتی را برای تحلیل‌گر در پی دارد. از این رو، در اینجا تلاش خواهد شد با استفاده از راهکار برجسته‌سازی و حاشیه‌رانی که ریشه در زبان‌شناسی نقش‌گرای هلیدی دارد این مشکل برطرف شود.