نقش ارتباطات مردمی و دیپلماسی عمومی در رویارویی نهادهای راهبردی آمریکا و ایران هسته‌ای

در مسئلۀ رویارویی نهادهای سیاسی و راهبردی آمریکا با ایران دربارۀ موضوعات و قابلیت هسته‌ای جمهوری اسلامی، می‌توان به طیف گسترده‌ای از بازیگران و نیروهای تاثیرگذار سیاسی توجه کرد که می‌کوشند قابلیت ایران در ارتباط با شکل‌بندی‌های هسته‌ای را کاهش دهند. از جملۀ این نهادها می‌توان به کنگره، گروه‌های ذی‌نفوذ، لابی‌های اسرائیل‌محور و مراکز مطالعاتی اشاره داشت که هر یک از آنها تلاش دارند موقعیت و قابلیت هسته‌ای ایران را کاهش دهند. نهادهای امنیتی و راهبردی آمریکا تلاش دارند تا قدرت و قابلیت هسته‌ای ایران را به ‌عنوان تهدیدی برای ایالات متحده معرفی کنند و آن را زمینه‌ساز فشارهای تصاعدی قرار دهند. در این راستا پژوهش حاضر سیاست اجتماعی و الگوی نهادی ایالات متحده را برای محدودسازی قدرت هسته‌ای ایران بررسی کرده است. برای تبیین موضوع از «رهیافت پیش‌نظریۀ جیمز روزنا» با عنوان «نظریۀ پیوند ساختاری و اجتماعی» استفاده شده است. این پژوهش با روش توصیفی-تحلیلی، بر این فرضیه استوار است که «نهادهای سیاسی و راهبردی آمریکا، نقش دیده‌بان امنیتی ایالات متحده را بر عهده دارند و از سازوکارهای هم‌تکمیلی برای شناخت قابلیت هسته‌ای ایران و محدودسازی آن بهره می‌گیرند. نتیجه اینکه نهادهای راهبردی ایالات متحده متاثر از لابی‎های صهیونیستی در آمریکا هستند تا بر ساخت سیاسی و نهادهای عمومی ایران تاثیرگذارند و کنشگری ایران در محیط پیرامونی را به حداقل رسانند.

the encounter between american strategic institutions and nuclear iran

regarding the encounter between american political and strategic institutions and iran over the nuclear issues and capabilities of the islamic republic of iran, a wide range of actors and influential political forces are involved, all aiming to reduce iran’s nuclear capabilities. these include the us congress, advocacy groups, israel-affiliated lobbyists, and research centers, each working to diminish iran’s nuclear position and capabilities. american security and strategic institutions seek to present iran’s nuclear power as a threat to the united states, using this perception to justify increasing pressures. this study examines the social politics and institutional patterns of the united states in restricting iran’s nuclear power. to explain the issue, we utilize james rosenau’s pre-theoretical approach known as structural and social affiliation theory. using a descriptive-analytical method, this research argues that american political and strategic institutions act as security overseers for the us, employing complementary mechanisms to identify and restrict iran’s nuclear capabilities. we conclude that us strategic institutions are influenced by zionist lobbyists, which aim to affect iran’s political structure and public institutions, thereby minimizing iran’s influence in its surrounding regions.