پیامدهای سیاسی و اجتماعی امنیتی ‌شدن اعتراضات در جمهوری اسلامی ایران

هدف پژوهش حاضر بررسی پیامدهای سیاسی و اجتماعی امنیتی‌شدن اعتراضات در جمهوری اسلامی ایران است. امنیتی‌شدن فضای اعتراضات توسط دستگاه‌های اجرایی و امنیتی نظام سیاسی، خود یکی از عواملی است که پیامدهای سیاسی و اجتماعی بسیاری برای دولت‌ها دارد؛ از‌این‌رو لازم است نخست آسیب‌شناسی شود که این پیامدها چیست و چگونه بر کارامدی نظام‌های سیاسی تاثیرگذار است؟ سپس بایستی راه‌حلی برای برون‌رفت از این مسئله‌ یافت. بررسی‌های این پژوهش بر مبنای توصیفی-تحلیلی و طبق چهارچوب مکتب کپنهاک نشان می‌دهد که پیامدهای امنیتی اعتراضات نه ‌فقط خشم و بی‌اعتمادی مردم به مسئولان، بلکه به ارزش‌های بنیادین جامعه همچون اعتقادات دینی را نیز افزایش داده است. در کنار پیامدهای سیاسی و اجتماعی، امنیتی‌شدن اعتراضات برای کشور پیامدهای اقتصادی نیز در پی دارد. در‌نهایت می‌توان گفت در جمهوری اسلامی ایران، امنیتی‌سازی اعتراضات به‌عنوان ابزاری جهت سوءاستفاده برخی افراد که منافعشان در سرکوب و سکوت مردم است، تبدیل شده‌ و هر نهادی در شرایط بحرانی، با امنیتی‌کردن فضا، خشم معترضان را بیشتر و آنها را تحریک کرده است و مردم را در مقابل یکدیگر و نظام سیاسی قرار می‌دهد. در این موقعیت نظام سیاسی، یکی از مهم‌ترین ابزارهای مشروع، ولی خارج از قانون خود را برای مواقع بحرانی از دست داده و دیگر نمی‌تواند با استفاده از سرمایه‌های اجتماعی، پشتیبانی مردم را هنگام تهدید امنیتی داشته باشد. در نتیجه آتش اعتراضات می‌تواند پایه‌های نظام سیاسی ایران را تهدید و به نابودی کشاند.

the political and social implications of securitizing protests in the islamic republic of iran

the current study delves into the political and social implications of securitizing protests in the islamic republic of iran. the securitization of protest by executive and security organizations within the political system has become a contributing factor to numerous political and social ramifications for governments. therefore, it is imperative to evaluate the challenges posed by these repercussions and their impact on the efficacy of political systems, and then seek solutions to address this issue. utilizing a descriptive-analytic methodology in line with the copenhagen school’s framework, this research demonstrates that the security repercussions of protests not only fuel people’s anger and distrust towards government officials but also erode fundamental societal values such as religious beliefs. additionally, alongside its political and social repercussions, the securitization of protests also leads to economic ramifications for the country. ultimately, in the islamic republic of iran, the securitization of protests has morphed into a tool wielded by those vested in suppressing and silencing dissent. in critical circumstances, institutions securitize the atmosphere, amplifying protesters’ anger and fostering discord among citizens and between the populace and the political system. consequently, the political system loses one of its legitimate albeit extrajudicial tools during crises, rendering it unable to mobilize social capital and garner public support in times of security threats. as a result, the flames of protest pose a substantial threat to the very foundations of iran’s political system.