تبارشناسی زمینه‌های صلح‌گرایی در گفتمان‌های شیعه عهد حضور براساس کنش‌های گفتمانی مرتبط با رفتار امام علی(ع)

هدف پژوهش حاضر تبارشناسی رویکرد امامان شیعه به صلح با توجه به نقش بنیادگذارانه امام علی(ع) در ارتباط با رویکردی از این گروه، ذیل مناسبات معتبر در سه گفتمان مرکزی شیعه در عهد حضور است. به‌همین‌منظور به‌اقتضای مطالعات گفتمانی، به شناسایی کنش‌های مرکزی در گفتمان نخست شیعه متاثر از امام علی(ع) به‌مثابه سوژه گفتمانی، تعقیب چندوچون بروز و ظهور صلح‌گرایی در نگرش امام حسن(ع) و دال‌های صلح در گفتمان‌های شیعه در عهد دیگر امامان(ع) پرداخته شده‌است. این پژوهش با بحث از سه گفتمان شیعه سیاسی، اجتماعی و اعتقادی تلاش دارد که نشان دهد چگونه دو کنش مرکزی مبارزه و کناره‌گیری، آن‌گونه که در رویکرد امام علی(ع) بنیاد گذاشته شد، کارکردی محوری و نقشی کانونی در هر سه گفتمان ایفا کرده‌است.

Genealogy of the fields of pacifism in the Shiite discourses of the time of presence based on discourse actions related to the behavior of Imam Ali (AS)

The purpose of this study is to genealogize the approach of Shiite Imams to peace, considering the founding role of Imam Ali (AS) in relation to the approach of this group, following the valid relations in the three central Shiite discourses in the era of presence. Therefore, in order to require discourse studies, to identify the central actions in the first Shiite discourse influenced by Imam Ali (AS) as a subject of discourse, to follow the emergence of pacifism in the attitude of Imam Hassan (AS) and the signs of peace in Shiite discourses in other Imams (AS) Been paid. This study tries to show how the two central actions of struggle and withdrawal, as established in Imam Ali (AS)'s approach, have played a pivotal function and a central role in all three discourses by discussing three Shiite political, social and ideological discourses.