بسط الگوی منطقه‌گرایی دانش‌بنیان در سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران؛ ساختار هنجاری و الزامات نهادی و اجتماعی

هدف پژوهش حاضر تبیین الگوی منطقه‌گرایی دانش‌بنیان جمهوری اسلامی ایران، ساختار و ملزومات آن در میدان عمل است. این الگو و کاربست آن در عرصه روابط خارجی همواره مسئله‌ای مهم در محیط همسایگی و حوزه تمدنی جهان اسلام بوده‌است. برخی با توجه به تمایزات هویتی موجود، بر انزواگرایی تاکید دارند و برخی تفاسیر آرمان‌گرایانه، ایدئولوژیک و به‌دور از واقعیات صحنه کنش، ایران را با پیامدهایی چون ایران‌هراسی و تنش‌های هویتی با محیط پیرامونی مواجه می نمایند. به‌نظر می رسد، مسیر ترسیمی در بیانیه گام دوم انقلاب با تقویت الزامات، حفظ ارزش‌ها و اصول بنیادین آن، بیش‌ترین تعامل سازنده با محیط پیرامونی را فراهم نماید تا در یک بازی برد برد منافع ملی کشور در حد بهینه تامین گردد. سوال اصلی نوشتار این است که بیانیه گام دوم انقلاب در تبیین وضعیت آینده کنش‌گری جمهوری اسلامی ایران در صحنه نظام منطقه‌ای و همسایگی چه الگویی را ارائه می نماید و ساختار هنجاری و الزامات نهادی و اجتماعی تحقق آن چیست؟ با ابتنا بر گزاره های بیانیه و بهره گیری از نظریات و تجارب موجود، می‌توان به چارچوب عمل‌گرایانه‌ای رسید که در آن علم و فناوری، محور روابط جمهوری اسلامی ایران در منطقه پیرامونی قرار گیرد تا ضمن تنش‌زدایی به توسعه و پیشرفت درون تمدنی دست یافت. نتایج مطالعه نشان داد، مناسب‌ترین زمینه منطقه گرایی تکیه‌بر ظرفیت‌های علم و فناوری و اقتصاد مبتنی بر آن است. همچنین اصول و قواعد رفتاری باید به‌سوی ساخت تصویری مصمم، پیش‌رو، قابل‌اعتماد و منعطف از ایران برساخته شود تا در کنار تقویت دیپلماسی علم و فناوری، اصلاحات مناسب در ساختار نهادی به‌ویژه در وزارت امور خارجه انجام پذیرد. توجه به واسطه‌های قدرتمند یعنی نیروهای اجتماعی منطقه گزاره دیگری است که این الگو را به موفقیت و تامین منافع ایران نزدیک می سازد.

Pattern Expansion of knowledgebased regionalism in the foreign policy of the Islamic Republic of Iran; Normative structure and institutional and social requirements

The purpose of this study is to explain the pattern of regionalism of scholars in the Islamic Republic of Iran, its structure and requirements in the field. This model and its application in the field of foreign relations has always been an important issue in the neighborhood and in the field of civilization of the Islamic world. Some emphasize isolationism due to the existing identity differences, and some idealistic, ideological interpretations, far from the realities of the action scene, confront Iran with consequences such as Iranophobia and identity tensions with the surrounding environment. It seems that the drawing path in the statement of the second step of the revolution, by strengthening its requirements, preserving its values and fundamental principles, will provide the most constructive interaction with the surrounding environment in order to provide the national interests of the country optimally in a winwin game. The main question of the article is that the model of the statement of the second step of the revolution in explaining the future status of the Islamic Republic of Iran in the regional and neighborhood system presents a model and what is the normative structure and institutional and social requirements for its realization? Based on the statements of the statement and using the existing theories and experiences, it is possible to reach a pragmatic framework in which science and technology are the focus of the Islamic Republic of Iran’s relations in the surrounding region to achieve development and progress within civilization while deescalating tensions.The results of the study showed that the most appropriate context for regionalism is relying on the capacities of science and technology and the economy based on it. Also, the principles and rules of conduct should be built towards building a determined, progressive, reliable and flexible image of Iran, in addition to strengthening science and technology diplomacy, appropriate reforms in the institutional structure, especially in the Ministry of Foreign Affairs. Attention to powerful intermediaries, namely the social forces of the region, is another proposition that brings this model closer to Iran’s success and security.