کنش سیاسی آیت‌الله خویی با حزب بعث در عراق

آیت‌الله خویی از مراجع تقلیدی است که دوران حیات او از جنبه‌های مختلف قابل بررسی است؛ از سویی، عمده حیات مرجعیت او در دوران حزب بعث سپری گردید که تجریه رویارویی یکی از مراجع جوان نجف (آیت‌الله سید محمدباقر صدر) با حزب بعث به شهادت ایشان انجامید و از سوی دیگر، نظامی دینی به دست یک مرجع تقلید در همسایگی عراق تاسیس شد که دوران حیات و تثبیت خود را طی می‌کرد. این شرایط در کنار جنگ بین دو کشور ایران و عراق، شرایط ویژه‌ای را برای آیت‌الله خویی به وجود آورد. این شرایط از آیت‌الله خویی کارگزاری می‌سازد که کنش سیاسی او با ساختار (حزب بعث) مهم و برای فهم و تحلیل نهاد مرجعیت راهگشاست. از‌این‌رو دغدغه اصلی مقاله، تحلیل کنش سیاسی آیت‌الله خویی در دو دوره حسن ‌البکر و صدام حسین برای فهم بهتر از مناسبات نهاد مرجعیت و سیاست در عراق است. دست‌آورد مهم مقاله را می‌‍توان در این نکته دانست که با توجه به شرایط نابسامان اجتماعی و استبداد سیاسی، اولویت ایشان، حفظ حوزه علمیه و کیان تشیع در عراق و منطقه و نیز برقراری نسبتی با نظام انقلابی شیعی در ایران بود