ژئوشیمی توده‌های نفوذی، سنگ‌شناسی اسکارن، کانی‌شناسی و شیمی ماده معدنی در آنومالی سنجدکi،خاور مجموعه معدنی سنگان خواف

منطقه اکتشافی سنجدکi، از آنومالی‎‌های خاوری مجموعه کانسار‌های سنگ‌آهن سنگان است. زمین‌شناسی این منطقه شامل ماسه‌سنگ‌ها و شیل‌های ژوراسیک، واحدهای اسکارنی و توده نیمه‌ژرف ترشیری با ترکیب بیوتیت سینوگرانیت و بیوتیت مونزونیت است. به‌دلیل دگرسانی شدید در توده بیوتیت مونزونیت پورفیری، مطالعات ژئوشیمیایی روی توده بیوتیت‌ سینوگرانیت متمرکز شده ‌است. این توده گرانولار دارای فلدسپار قلیایی، پلاژیوکلاز، کوارتز،ب یوتیت‌ وکانی‌های فرعی زیرکن، اسفن،آپاتیت و مگنتیت بوده و دگرسانی ضعیف سریسیتی، آرژیلیک، و کمتر سیلیسی در این توده دیده می‌شود. توده بیوتیت سینوگرانیت، غنی از سیلیس (7/68 تا 2/77 درصدوزنی) و پرآلومینوس بوده و از تبلور تفریقی یک ماگمای گرانیتیi و فقیرازp (میانگین p2o5 1/0 درصد وزنی) منشا گرفته‌است. این‌توده متعلق به گرانیتوییدهای نوعi و اکسیدان است. مقادیرree نشان‌دهنده بی‌هنجاری منفیeu، غنی‌شدگی ملایم از lree، الگوی مثبت تا نزدیک به مسطح از hree و بی‌هنجاری منفیba،sr،la،ce،ti و eu است. همچنین بر پایه مقادیر rb،nb،yb، hfو ta موقعیت زمین‎ساختی نمونه‌ها در محدوده پهنه فرورانش و پس از برخورد قرار می‌گیرد. مهم‌ترین رخداد در منطقه اکتشافی سنجدکi نفوذ سیال‎های آهن‌دار در سنگ‌های کربناته، تبلور دوباره آنها، اسکارن‌زایی (پیشرونده و پسرونده) و نهشته شدن کانسار آهن است که با حضور کانی‌های کالک‌سیلیکاتی توجیه می‌شود. اسکارن‌های منطقه بر پایه فراوانی کانی‌های کالک‌سیلیکاتی و نوع آنها به 4 پهنه گارنت‎اسکارن، فلوگوپیت‌اسکارن، اپیدوت‌اسکارن و آمفیبول اسکارن تفکیک شده‌اند. ترکیب گارنت ها بر پایه تجزیه ریزکاوالکترونی،آندرادیت- گروسولار(an 100-42.6 gr 0-55.32sps0-1.39) و پیروکسن‌ها از نوع دیوپسیدی- هدنبرگیتی(di 63-92 hd4-35 jo 0.5-3.9) است. کانی­سازی در این منطقه به‌صورت توده‌ای و چینه‌سان در سنگ‌های آهکی دولومیتی صورت گرفته وکانه اصلی مگنتیت است که با مقادیری پیریت، مالاکیت و اکسیدهای ثانویه آهن همراهی می‌شود. عیار آهن نیز 7/91 درصد است و مقدار گوگرد به 03/0 درصد می‌رسد. آنومالی سنجدکi در امتداد خاوری کانسار دردوی (در بخش مرکزی معدن سنگان) قرارمی‌گیرد و شباهت‌های ژئوشیمیایی توده‌های نفوذی، شیمی کانی‌های اسکارن و ترکیب پیروکسن‌ها و گارنت‌ها در این منطقه نشان می‌دهد که آنومالی سنجدکi، ادامه کانسار دردوی بوده که توسط گسل اصلی با روند جنوب‌خاور- شمال‌باختراز آن جدا شده است.