دگرریختی و چین‌خوردگی فابریک‌های میلونیتی پهنه برشی شکل‌پذیر نوغان جنوب‌باختر گلپایگان، پهنه سنندج- سیرجان

در سنگ‌های دگرگون شده جنوب‌باختر گلپایگان، پهنه برشی شکل‌پذیر نوغان با روند شمال‌باختر- جنوب‌خاور گسترش دارد. در این پهنه برشی، انواعی از شیست‌های پلیتی و پسامیتی به همراه کربنات و سنگ‌های آذرین، به مجموعه‌ای از سنگ‌های میلونیتی و الترامیلونیتی تبدیل شده‌اند. ساختارهای موجود در سنگ‌های دگرگون شده پیرامون پهنه برشی نوغان، وجود 3 نسل برگوارگی را روشن می‌سازد. در این پهنه برشی، موازی بودن برگوارگی میلونیتی با برگوارگی‌های فراگیر نسل دوم سنگ‌های دگرگون شده پیرامون، پیشنهاد می‌دهد که برگوارگی میلونیتی هم‌زمان با دگرشکلی مرحله دوم گسترش پیدا کرده و با برگوارگی فراگیر نسل دوم همزاد بوده است.برداشت‌های ساختاری، وجود یک طاق‌ریخت را در قلمرو این پهنه برشی پیشنهاد می‌کند به طوری که هندسه و سازوکار جنبشی آن در یال شمال‌خاوری و یال جنوب‌باختری عکس همدیگر هستند. برگوارگی‌های میلونیتی در یال شمال‌خاوری دارای شیب متوسط تا زیاد به سوی شمال‌خاور هستند ولی در یال جنوب‌باختری شیب متوسط به سوی جنوب‌باختر دارند. خطوارگی‌های کششی در یال شمال‌خاوری، دارای میل کم تا متوسط به سوی خاور- جنوب‌خاور هستند و در یال جنوب‌باختری میل آنها به سوی باختر- شمال‌باختر است. مطالعه میکروسکوپی نمونه‌های جهت‌دار از سنگ‌های این پهنه برشی روشن ساخت که در موقعیت ساختاری کنونی، نوع سازوکار جنبشی پهنه برشی در یال شمال‌خاوری، راستالغز راست‌بر با مولفه عادی و در یال جنوب‌باختری، راستالغز چپ‌بر با مولفه وارون است. این شواهد هندسی و جنبشی پیشنهاد می‌کند که پهنه برشی در هنگام تشکیل، سازوکار جنبشی راستالغز راست‌بر با مولفه عادی داشته که در دگرشکلی بعدی، چین خورده و طاق‌ریختی با راستای شمال‌باختر- جنوب‌خاور ساخته است.