سنگ نگاری و ژئوشیمی سنگ های رسوبی سیلیسی-آواری میوسن گستره نیریز (برش های روشن کوه و کوه آسکی) با تاکید بر خاستگاه و جایگاه زمین‌ساختی

سنگ‎نگاری و ژئوشیمی رسوبات میوسن در برش روشن کوه و کوه آسکی در گستره نیریز در بخش نزدیک به منشا حوضه زاگرس برای بررسی خاستگاه این نهشته ها شامل سنگ منشا، جایگاه زمین‎ساختی و شرایط آب‌و هوای دیرینه انجام گرفته است. رخنمون رسوبات یادشده در گستره نیریز از سوی شمال خاور به گسل اصلی زاگرس و از جنوب باختر به پهنه افیولیت نیریز محدود می شود و از حدود700 متر ماسه سنگ، کنگلومرا و مارن سرخ و سبزرنگ تشکیل شده است که با ناپیوستگی فرسایشی روی سازند جهرم و با ناپیوستگی زاویه دار در زیر کنگلومرای بختیاری قرار می گیرد. نتایج سنگ‎نگاری سیلیسی آواری های میوسن نشان می دهد که خرده سنگ ها بیشترین اجزای سازنده هستند و در رتبه بعدی کوارتز و فلدسپارها قرار دارند که این بلوغ کانی شناسی ضعیف در کنار بلوغ بافتی ضعیف (زاویه‎داربودن دانه ها، جورشدگی بد) نشان از نهشت نزدیک به منشا آنها دارد. مطالعه سنگ‌نگاری خرده سنگ ها و ترکیب شیمیایی کلی نمونه‎ها نشان می دهد که منشا رسوبات چندگانه و از پهنه سنندج- سیرجان (سنگ‎آهک های کرتاسه سنگ های دگرگونی سنگ های آتشفشانی ائوسن) و پهنه زاگرس (توالی افیولیتی، رادیولاریت ها و سنگ‌آهک های ائوسن) تامین شده است. همچنین رسم نتایج دانه شماری روی نمودارهای qfl و qmflt نشان می دهد که رسوبات میوسن گستره نیریز حاصل چرخه دوباره رسوبات پس از کوهزایی و کمان ماگمایی هستند. جایگاه زمین‎ساختی این رسوبات بر پایه نمودارهای ژئوشیمیایی، جزایر کمانی قاره ای و حاشیه فعال قاره است. میانگین اندیس کولرز، ciw΄ (برای محاسبه هوازدگی شیمیایی) و میانگین اندیس icv (برای تعیین نوع سنگ منشاهای بالغ و غیربالغ) و رسم sio2 در برابرal2o3 + k2o + na2o برای این رسوبات بیانگر هوازدگی ناچیز و شرایط آب و هوایی خشک در زمان رسوب‌گذاری است که فراوانی سیمان کربناتی و خرده سنگ ها نیز آن را تایید می کند. نتایج این مطالعه گامی است در تعیین چارچوب رسوب‌شناسی نهشته های نزدیک به منشا حوضه زاگرس و فرایندهای همزمان با رسوب‌گذاری در میوسن.