بررسی تغییرات سطح نسبی آب دریا بر اساس تحولات رخساره‌ای پرمین پایانی، مثالی از عضو دالان بالایی در میدان گازی پارس جنوبی

در این مطالعه رخساره‌های میکروسکوپی و مجموعه‌‌های آنها بر‌اساس مطالعات دقیق سنگ‌نگاری در ستبرای حدود‌540 متری توالی‌های مخزنی پرمین پایانی است و 15 رخساره شناسایی شده‌اند که در چهار‌‌گروه‌ رخساره‌ای پری‌تایدال، لاگون، شول و دور از شول قرار می‌گیرند. به‌واسطه فراوانی چشمگیر رخساره‌های شول در دالان بالایی سعی شد تا این رخساره‌ها تحت تقسیم‌بندی و مطالعه دقیق‌تری قرار گیرند. به‌منظور بررسی تغییرات سطح نسبی آب دریا، طی نهشته‌شدن توالی دالان بالایی، ستون‌های رخساره‌‌‌ای رسم شده‌اند و تغییرات رخساره‌ها و مجموعه‌های آنها در توالی قایم مورد ارزیابی قرار گرفته‌اند. آنالیز فراوانی رخساره‌ها نشان می‌دهد که در نیمه پایینی(واحد مخزنی‌‌k4 ) و نیمه بالایی(واحد مخزنی‌k3) توالی دالان بالایی، افت قابل‌ملاحظه‌ای در سطح نسبی آب دریا طی دوره پرمین پایانی رخ داده است. به‌طوری که تغییر از‌ شرایط چیرگی شول‌های‌ گسترده اُاُییدی- بایوکلستی به توالی‌های متناوب شول- لاگون- پری‌تایدال و عوارضی مانند نهشته‌شدن‌ انیدریت و دولومیتی‌شدن شدید دیده می‌‌شود که می‌تواند بیانگر تغییر اقلیم نیز باشد. پس از شناسایی رخساره‌ها در توالی دالان بالایی از آنها به‌عنوان نشانگرهایی در بررسی تغییرات سطح نسبی آب دریا طی نهشته‌شدن این توالی‌ها در میدان پارس ‌جنوبی استفاده شده است. بر این اساس توالی دالان بالایی آثار و عوارض مربوط به دو و نیم سیکل رده سوم و 12 سیکل رده چهارم از تغییرات سطح نسبی آب دریاها را در خود ثبت نموده است.