مطالعه بقایای پستانداران کوچک رسوبات کواترنری غارهای یافته و کانی میکاییل و مفهوم دیرینه‌اقلیم‌شناسی آنها

دیرین جانورشناسی غارهای یافته وکانی میکاییل در مرکز و شمال باختری زاگرس سسبب شناسایی مجموعه‌ای از بقایای پستانداران کوچک شد.بررسی‌های تاکسونومیکی نشان می‌دهد که چهار راسته از پستانداران کوچک شامل راسته جوندگان با خانواده‌های میوریده(muridae) ،کریسیتیده (cricetidae)، کالومیسیدهcalomyscidae) )، دیپودیده (dipodidae)؛ راسته لاگومورف‌ها با دو خانواده اکوتونیده (ochotonidae)و لپوریده leporidae))؛ راسته سوریکومورف‌ها با خانواده تالپیده ((talpidae و همچنین راسته گوشتخواران کوچک با خانواده موستلیده (mustelidae) یافت شدند. بقایای یادشده از لایه‌های مختلف این دو غار و پس از حفاری سیستماتیک به‌دست آمدند.آنالیزهای رادیوکربنبر روی بقایای استخوانی نشان می‌دهد که قدیمی‌ترین نمونه متعلق به غار یافته با سن 35هزار سال پیشو زمان پلیستوسنبوده در حالی که غار کانی میکاییل، دوره‌ای از اواخر پلیستوسن(19 هزار سال پیش)تا هولوسن (1700 سال پیش)را پوشش می‌دهد. تحلیل‌های ژیوکرونولوژی رسوبات غار کانی میکاییل نشان می‌دهد که لایه‌های زیرین غار، متعلق به آخرین دوره یخبندان در اواخر پلیستوسن بوده که به تدریج و با گرم شدن هوا توسط دوره هولوسن جایگزین شده است.به دنبال این تغییرات آب و هوایی،طیف جانوری در دوره پلیستوسن و هولوسن نیز در فازهای گرم و سرد مهاجرت کرده و یا انتشار بیشتری یافتند.هدف از این نوشتار، مطالعه بقایای پستانداران کوچک دو غار یافته وکانی میکاییل در مرکز و شمال باختری زاگرس وپژوهش در رابطه با روش‌های مطالعه تنوع زیستی قدیمه، شرایط محیط قدیمه و تکامل ریزمهره‌داران بر روی فلات ایران است.