روش جدید شبکه تابع پایه شعاعی تعمیم یافته، به منظور درون‌یابی متغیرهای ناحیه ای در علوم ‌زمین

به منظور مدل سازی فضایی یک متغیر ناحیه ای در یک منطقه یا سایت، ابزار های درون‌یابی و برآورد‌گرهای متفاوتی مورد استفاده قرار می گیرد. در این پژوهش، روش درون‌یابی نوینی با استفاده از تعمیم شبکه تابع پایه شعاعی و با در نظر گرفتن مختصات و ساختار فضایی داده ها ارایه شده است. در این روش، به منظور درون‌یابی، ابتدا ساختار فضایی و ناهمسانگردی داده ها مورد بررسی قرار می گیرد و با رسم واریوگرام های جهتی، شعاع ها و زاویای چرخش بیضوی ناهمسانگردی تعیین می شود. با استفاده از بیضوی ناهمسانگردی، فضای همسایگی پیرامون هر نقطه و نقاط قرار گرفته در شعاع همسایگی گره های واحد پنهان مشخص می شود و بر پایه میانگین فاصله بین نقاط قرار گرفته در این شعاع، ماتریس کوواریانس و عامل شکل توابع انتقال به دست می آید. ماتریس تعمیم یافته توابع انتقال متشکل از توابع انتقال تصحیح، مختصات گره های واحد پنهان، برای حل ماتریس ضرایب اوزان استفاده و در پایان درون‌یابی در هر نقطه از شبکه منظم (نقاط نمونه‎برداری نشده) انجام می شود. به منظور سنجش کارایی این روش، مجموعه داده مصنوعی عیاری به صورت نامنظم در یک فضای سه‌بعدی مورد مطالعه قرار گرفت و پس از انجام همه مراحل فرایند، درون‌یابی در این فضا صورت گرفت. اعتبارسنجی متقابل میان مقادیر واقعی و درون‌یابی شده، بیانگر ضریب همبستگی 87/0 و خط برازش شده میان این مقادیر نزدیک به خط 45 درجه است.