رفتار ژیوتکنیکی پهنه آبرفتی تهران دربرابرجنبش لرزه ای احتمالی

با توسعه روز افزون شهری و ساخت و گسترش سازه‌های سطحی و زیر سطحی چون خطوط بسیار مترو درسطح کشور، نیاز به انجام مطالعات ژیوتکنیک پیرامون این سازه‌ها بیش از پیش مورد تاکید قرار می‌گیرد. تهران بزرگ، که در دامنه جنوبی بلندی‌های البرز مرکزی روی مجموعه نهشته‌های آبرفتی کواترنری با گسل‌های جنبای لرزه‌زایی چون سامانه شمالی در سوی شمال و گسل‌های پارچین و پیشوا در سوی جنوب در بر گرفته شده است، نیاز انجام پژوهش‌هایی با هدف برآورد ارتباط دو سویه توان لرزه‌خیزی گسل‌های پیرامون و ویژگی‌های ژیوتکنیکی نهشته‌های گستره مورد مطالعه را آشکار می‌سازد. در این پژوهش با استفاده از داده‌های صحرایی و آزمایشگاهی به بررسی ویژگی‌های ژیوتکنیکی نهشته‌های مسیر، جنس لایه‌های خاک و پارامترهای مختلف هر لایه به‌کمک نرم افزارهای تهیه شده، چون مقادیر ظرفیت باربری و نشست و پتانسیل روانگرایی در درازای 27 کیلومتری از مسیر تونل خط 7 مترو تهران پرداخته شده است. بر پایه این پژوهش، نهشته‌های آبرفتی واحدهای cو dمجموعه‌های آبرفتی تهران، از مقاومت به‌نسبت بالایی برخوردار بوده و مقدار نشست سطح زمین در تمامی نقاط اندازه‌گیری شده، در حد مجاز ( < 2.5cm) است. بررسی ارزیابی پتانسیل روانگرایی بر پایه داده‌های spt، نشان از نبود احتمال رخداد روانگرایی در لایه‌های ماسه‌دار در گستره خاوری- مرکزی تهران، در هنگام یک جنبش لرزه‌ای احتمالی دارد.