سنگ‌شناسی، ژیوشیمی و جایگاه ژیودینامیکی سیل ها-دایک‌ های گابرویی در باختر شفارود، کوه‌های تالش

سیل ها و دایک های تزریق شده به درون سنگ های آهکی کرتاسه پسین، در امتداد شفارود، بر پایه ویژگی های بافتی و کانی‌شناسی به چهار گروه میکرو الیوین گابرو، میکروگابرو، میکروگابرو - دیوریت و دیاباز تقسیم شده اند. کانی های اصلی این سنگ ها الیوین، کلینوپیروکسن، آمفیبول و پلاژیوکلاز است. بررسی نمودارهای عنکبوتی نشان می‌دهد که احتمالا منشا ماگمای مافیک اولیه میکروگابروها از بخش گوشته ای با منشا سست‌کره‌ای (استنوسفری) و ویژگی oib بوده است، اما پس از صعود و عبور از پوسته قاره ای بالایی دچار آلودگی و تغییر شده است. در نتیجه، کاهیدگی nb و غنی‌شدگی عنصرهای pb،th ,cs ,rb, u دیده می شود. بررسی نمودارهای جدا کننده محیط زمین ساختی نشان می دهد که نمونه های میکروگابرو منشا سست‌کره‌ای و درون صفحه ای با ماهیت آلکالن دارند که در اثر کشش به پوسته قاره ای بالایی رسیده اند و در اثر پدیده afc، به صورت کنونی کالکو آلکالن تغییر یافته اند. وجود آنکلاو با ترکیب هیالو آندزیت بازالتی در نمونه دیاباز به سن کرتاسه پسین و مشابهت سنگ‌نگاری با آذرآواری های (پیروکلاست) منطقه مورد مطالعه (توف هایی با ترکیب آندزیتی تا آندزیتی بازالتی)، به سن پالیوسن نشان می دهد که این دیابازها از سنگ های آتشفشانی منطقه جوان تر هستند.