رسیدگی ساختاری گسله‌های مسبب زمین‌لرزه در گستره خاور ایران و الگوی فرگشت فعالیت لرزه‌خیزی در آن

گسله?های لرزه?زا بسته به رسیدگی ساختاری (structural maturity) خود ممکن است در یک تکه و یا تکه?های چندگانه گسیخته شوند، همچنین می?توانند لغزش?های متفاوتی را بر ?روی آن تکه?ها از خود نشان دهند. گسله?های رسیده به گونه گسیختگی?های دراز با دامنه لغزش کم و گسله?های نارس به گونه گسیختگی?های کوتاه?تر اما پرانرژی?تر می?شکنند. از سوی دیگر گسله‌های رسیده در تکرار فعالیت لرزه‌خیزی خود به صورت خوشه‌ای رفتار می‌کنند در حالیکه این پدیده را در گسله‌های نارس نمی‌توان یافت. همچنین جنبش زمین حاصل از فعالیت گسل‌های نارس، شدیدتر از جنبش مربوط به گسل‌های رسیده است. در این پژوهش ما به ارزیابی رسیدگی برخی گسله?های مهم گستره خاور ایران بر اساس تکه‌بندی، درازای گسیختگی، میزان جابه‌جایی بر روی گسله و الگوی تکرار رویداد زمین‌لرزه ‌بر روی گسله‌ها پرداختیم. طیف پاسخ جنبش زمین‌لرزه‌های بزرگی که بر روی این گسله‌ها روی داده‌اند و در میدان نزدیک ثبت شده‌اند، مورد تحلیل قرار گرفت. زمین‌لرزه‌ها با سازوکار‌های گوناگون و با بزرگایی در محدوده 1/7 < mw < 7/5 انتخاب شدند و طیف پاسخ‌های به دست آمده از آنها با طیف‌های استخراج شده از رابطه تجربی بور و همکاران، به عنوان مبنا،‌ مقایسه شد. به باور ما بررسی این فراسنج (factor) می?تواند به شناسایی بهتر توان جنبشی این گسله?ها کمک کند و گنجاندن آن در روابط کاهندگی باعث افزایش سطح دقت در ارزیابی خطر زمین‌لرزه شود. در پایان، با توجه به رسیدگی ساختاری گسله‌های خاور ایران، تلاش شد تا الگویی برای فرگشت (evolution) فعالیت لرزه‌خیزی در میان گسله‌های آن گستره ارایه شود.