تغییرات عناصر خاکی کمیاب و فرعی در طی فرایندهای میگماتیتی‌شدن سنگ های متابازیک ‏قوری، نیریز، جنوب باختر ایران

دگرگونی ناحیه ای مرتبط با کمان در 147 میلیون سال پیش سبب شد تا سنگ های مافیک مجموعه قوری (جنوب پهنه سنندج- سیرجان)، دگرگونی نوع بارووین با اوج دگرگونی 700 ‏درجه سانتی‎گراد و 5/8 کیلوبار را تحمل کنند. در اثر این واقعه دگرگونی، سنگ های بالا میگماتیتی شدند. بخشی از مذاب های تولیدشده در میگماتیت ها توانایی جدایش یافتند و ‏گرانیتوییدهای ترونجمیتی را به صورت دایک هایی ایجاد کردند. پایداری یا ناپایداری کانی های دگرگونی در مرحله اوج دگرگونی و میگماتیت زایی و تولید ترونجمیت، سبب ‏کاهیدگی یا افزودگی عناصر خاکی کمیاب و فرعی در آمفیبولیت ها و ترونجمیت ها شد. بر اساس ضرایب توزیع عناصر نسبت به کانی های مختلف، عناصر خاکی کمیاب سبک ‏‏(‏lree‏) در طول ذوب بخشی آمفیبولیت ها، عمدتاً به وسیله هورنبلند، گارنت و آپاتیت؛ و در مقابل، عناصر خاکی کمیاب سنگین (‏hree‏) و ‏y‏ به وسیله آپاتیت و گارنت کنترل ‏می‌شده‎اند. عناصر با قدرتی یونی بالا (‏hfs‏) مانند ‏zr، ‏nb، ‏ta‏ و ‏th‏ به وسیله هورنبلند و ایلمنیت کنترل و توزیع می شده اند. بررسی عناصر سنگ‌دوست(لیتوفیل) با شعاع یونی بزرگ ‏‏(‏lile‏)، مانند ‏sr، ‏ba‏ و ‏rb‏ نشان داد که پلاژیوکلاز و بیوتیت عامل اصلی کنترل و توزیع این عناصر هستند. این شواهد پیشنهاد می کند که گرانیتوییدهای ترونجمیتی قوری جزو ‏ترونجمیت های فقیر از ‏al‏ هستند که در نتیجه ذوب بخشی گارنت- هورنبلند یک سنگ مادر آمفیبولیتی در حضور پلاژیوکلاز کلسیک پایدار ایجاد شده اند.‏