افزایش آستانه جابه‌جایی های هم‏‎ لرزه قابل تشخیص در پردازش داده های ‏Gps‏ آهنگ بالا‏

افزایش دقت در تعیین موقعیت با سامانه ‏gps‏ در صورتی که مشاهداتی کوتاه‌تر از 24 ساعت داشته باشیم، به شدت به مدل کردن بهتر خطاهایی که در تجزیه داده های ‏gps‏ معمولاً با ‏میانگین‌گیری کاهش می‌‌یابند، بستگی دارد. افزایش دقت جابه‌جایی های حاصل از پردازش داده های آهنگ بالا در کاربردهای ژیوفیزیکی مربوطه مانند لرزه‌‌نگاری، مستلزم کاهش خطاهای ‏سیستماتیک در طیف بسامد های لرزه ای است. روش های استانداردسازی و تصحیح این خطا مبتنی بر تکرارپذیری آرایش فضایی این سامانه هستند. خطاهایی که دقت نتایج را در روش‌های ‏تعیین موقعیت آهنگ بالا روی مقیاس های زمانی 600-10‏‎ ‎ثانیه با سامانه ‏gps‏ تحت‌تاثیر قرار می دهند تا حد زیادی به هندسه بخش فضایی و ایستگاه اندازه گیری بستگی دارند. از آنجا که ‏مدارهای ماهواره های ‏gps‏ ثابت هستند، خطاهای وابسته به این هندسه در هر روز تکرارپذیری بالایی دارند. این ویژگی مبنای توسعه روش فیلترینگ نجومی برای کاهش سطح نوفه مختصات ‏حاصل از ‏gps‏ است. در حالی که فرض بر این است که تکرارپذیری آرایش فضایی ماهواره های این سامانه بر اساس دوره تناوب تکرار نجومی اتفاق می افتد، زمان واقعی این تکرارپذیری ‏حتی برای هر ماهواره متفاوت است. در این نوشتار، دوره تناوب تکرار مسیر زمینی میانگین، 23 ساعت و 55 دقیقه و 55 ثانیه برآورد و برای کاهش سطح نوفه سری های زمانی جابه‌جایی نسبی ‏استفاده شده است. با استفاده از این دوره تناوب، نوفه‌های با بسامد کمتر از 01/0 هرتز در موقعیت های آهنگ بالای ‏gps‏ به گونه‌ قابل توجهی کاهش می یابند. افزون بر این، با جایگزینی روش ‏مطلق تعیین موقعیت با روش نسبی در این نوشتار، بزرگی جابه‌جایی های هم لرزه قابل تشخیص به کمتر از 4 میلی‌متر در مولفه های مسطحاتی و کمتر از 10 میلی‌متر در مولفه ارتفاعی کاهش یافته ‏است.‏