سنگ‌شناسی و ژیوشیمی و جایگاه زمین‌ساختی- ماگمایی توده آذرین نفوذی ‏بویین- میاندشت‏‎ ‎پهنه سنندج- سیرجان (باختر ایران)‏

توده نفوذی بویین- میاندشت در جنوب باختر نقشه 100000 : 1 شهرستان گلپایگان و در پهنه ساختاری سنندج- سیرجان قرار دارد. این توده دارای ترکیب سنگ‌شناختی شامل گرانیت ‏پورفیری (مونزوگرانیت- سینوگرانیت)، گرانودیوریت و گابرو- دیوریت است. روند تغییرات اکسیدهای عناصر اصلی، فرعی و خاکی کمیاب نمونه‎های بخش‎های مختلف این توده، ‏حاکی از پیوستگی طیف ترکیبی سنگی و خویشاوندی نمونه‎های گرانیتی و گرانودیوریتی و نبود خویشاوندی بین نمونه‌های گابرو- دیوریتی با نمونه‌های گرانیتی و گرانودیوریتی است. ‏تمامی نمونه‌ها از نظر شاخص اشباع آلومین دارای ماهیت متاآلومین تا اندکی پر‌آلومین و از نظر میزان پتاسیم دارای ماهیت پتاسیم بالاست. گرانیت‌های منطقه با توجه به ویژگی‌های ‏ژیوشیمیایی دارای ویژگی‌های گرانیت‌های نوع ‏i‏ هستند. نمودارهای عنکبوتی چند عنصری این نمونه‌ها حاکی از تهی‌شدگی آنها از عناصر ‏ta, nb, p, ti‏ و غنی‌شدگی آنها از عناصر ‏cs, k, sr, ba‏ است. غنی‌شدگی نمونه‌ها ازliles ‎‏ و تهی‌شدگی آنها از ‏hfses‏ بیانگر ماگماتیسم متاآلومین نوع ‏i‏‌ کمان‌های آتشفشانی (‏vag‏) ‌ است. بررسی تصاویر ماهواره‌ای و ‏شواهد صحرایی نشان می‌دهد که دو سامانه گسلش اصلی در منطقه مورد مطالعه وجود دارد که عبارتند از: الف) گسل‎های با روند‎ nw-seو ب) گسل‎های با روندne-sw‏.‏