بررسی ویژگی‌های ژیوشیمیایی و رسوب شناسی سازند داریان در منطقه فارس: مطالعه موردی کوه سیاه و چاه شماره 1 سبزپوشان

در این بررسی ژیوشیمی و محیط رسوبی سازند داریان با سن کرتاسه پیشین (آپتین- آلبین) در برش سطح الارضی تاقدیس کوه سیاه و مقطع تحت الارضی چاه شماره 1 سبزپوشان مورد بررسی قرار گرفت. بر اساس بررسی‌های سنگ‌نگاری 12 ریزرخساره مربوط به 5 کمربند رخساره‌ای میان‌کشندی (intertidal)، لاگون (lagoon)، پشته‌های ماسه‌ای (shoal)، دریای باز کم ژرفا (shallow open marine) و دریای باز ژرف (deep open marine) شناسایی شد. الگوی ریزرخساره های دیده شده نشانگر نهشته شدن این توالی بر روی یک سکوی کربناتی از نوع رمپ است. رسم مقادیر عنصری عناصر اصلی (ca, mg) و فرعی (sr, mn, na, fe) و ایزوتوپی اکسیژن 18 و کربن 13 بیانگر آن است که فرایندهای دیاژنزی به‌طور چیره تدفینی کربنات‌های این سازند را در یک محیط نیمه بسته تا نیمه باز تحت تاثیر قرار داده است. بر اساس بررسی‌های سنگ‌نگاری فرایندهای مهم دیاژنزی سازند داریان شامل سیمانی شدن، تراکم فیزیکی و شیمیایی فرایندهای جانشینی مانند پیریتی شدن و سیلیسی شدن است. تخلخل‌های دیده شده در این مقاطع، ثانویه و از انواع حفره‌ای، شکستگی و کانالی هستند. دمای تشکیل این سنگ‌آهک ها بر اساس سنگین‌ترین ایزوتوپ اکسیژن در حدود 5/28 درجه سانتی‌گراد برآورد شده است.