«نگرشی نو بر جایگیری ماگما و فرگشت ساختاری شمال پهنه سیستان»

توده‌های گرانیتوئیدی اواخر پالئوسن اوایل ائوسن در شمال پهنه‌ی جوش خورده سیستان، به عنوان ابزارهایی بالقوّه جهت ثبت رویدادهای زمین‌ساختی در نظر گرفته می‌شوند. بررسی‌های ساختاری بر روی توده گرانیتوئیدی زهری بر پایه‌ی فن ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی(ams)، داده‌های تازه‌ای جهت دستیابی به ساختارهای درونی و بازسازی کینماتیکی فراهم می‌کند. این توده با روند کلی شمال باختر جنوب خاور دربردارنده‌ی گرانیت تا لوکوگرانیت است. بر پایه‌ی نتایج برآمده از واکاوی بیش از 360 نمونه تهیه شده از 36 ایستگاه، این توده پذیرفتاری مغناطیسی پایینی را نشان داده است و مشاهدات سنگ‌نگاری روشنگر نقش آشکار کانیهای پارامغناطیس همچون بیوتیت و آمفیبول به عنوان مهم‌ترین کانی آهن‌دار و عامل اصلی ناهمسانگردی پذیرفتاری مغناطیسی است. برگوارگی‌های مغناطیسی با میانگین شیبی متوسط به موازات کشیدگی کلّی توده و خطوارگی‌های مغناطیسی نیز با راستای غالب nesw تا ns به سمت جنوب باختر (با سوگیری میانگینn197°, 32°)، طی جایگیری و تبلور ماگما گسترش یافته‌اند. توده زهری در یک خاستگاه کششی تحت کنترل راستای بازشدگی nnessw در فضاهای برآمده از فعّالیت پهنه‌های برشی چپگرد واقع در پایانههای سامانه گسلی نهبندان در اوایل ائوسن جایگیری شده است.

New insight to magma emplacement and structural evolution of the northern Sistan zone

The late Paleocene – early Eocene granitoid intrusions in the northern Sistan suture zone are regarded as potential tools to record tectonic events. A structural study of the Zahri granitoid body, based on the anisotropy of magnetic susceptibility (AMS) technique provides new data to characterize the internal structure and the kinematic reconstruction. The NW–SE trending body consists basically granite to leucogranite. Based on the results of the analysis of over 360 samples collected from 36 sites, the granitoid body is characterized by a low susceptibility and petrographic observations indicate that paramagnetic minerals such as biotite and amphibole are the most important ironbearing mineral and can be considered as the main carrier of magnetic susceptibility. Magnetic foliations dominated by moderate dip and foliation strike mostly parallel to the elongated shape of the body, the magnetic lineation mainly trends NESW to NS with plunges to the SW (mean orientation N 197°/32°) and formed during the emplacement and crystallisation of the magma. The Zahri body emplaced in an extensional setting controlled by a NNESSW opening direction associated with spaces of the sinistral shear zone in the terminations of Nehbandan fault system during the early Eocene.