بررسی تاثیر افزودن آهک بر پارامتر‌های مقاومت برشی فصل مشترک خاک رس-ژئوسنتتیک

روش‌های گوناگونی برای اصلاح مشخصات فنی خاک‌های مسئله‌دار وجود دارد. از جمله تکنیک‌های بهسازی خاک‌ها می‌توان به تثبیت با آهک و تسلیح با المان‌هایی با مقاومت کششی بالا اشاره کرد. اضافه کردن آهک به رس سبب انجام واکنش‌هایی می‌گردد که منجر به بهبود خواص اولیه خاک می‌‌شوند. امروزه استفاده از ژئوسینتتیک‌ها برای بهبود ویژگی‌های مهندسی انواع مختلف خاک‌‌ها به خوبی پذیرفته شده است. اکثر مطالعات محدود به خاک‌های درشت دانه بوده و تحقیقات و مطالعات اندکی در خصوص امکان پذیری استفاده از مسلح کننده‌ها در خاک‌های چسبنده انجام یافته است. با توجه به اثرات مثبت افزودن آهک به خاک‌های ریزدانه و تسلیح این خاک‌‌ها توسط ژئوسنتتیک، اثرات توام این روش‌ها احتمالا بتواند کاربرد‌‌های خاک‌های ریزدانه را گسترده‌تر نماید. در این پژوهش خاک رسی با درصد‌‌های مختلف آهک (0، 2، 4 و 6) تثبیت و با ژئوسنتتیک مسلح گردیده و پس از 1 و 7 روز عمل‌آوری تحت آزمایش برش مستقیم قرار گرفته‌اند. جهت صحت سنجی روابط ارائه شده برای حصول پارامتر‌های فصل مشترک خاک-ژئوسنتتیک و بازده مسلح سازی، آزمایش‌ها در دو گروه نمونه‌های مسلح شده با ژئوگرید با و بدون اعضای متقاطع عرضی آن و همچنین مسلح شده با ژئوتکستایل انجام شده است. نتایج نشان می‌دهد که نمونه‌های رس ژئوتکستایل و ژئوگرید در مقایسه با نمونه‌های رس مقاومت برشی بیشتری را نشان می‌دهد. در زمان عمل‌آوری یکسان، بیشترین مقاومت برشی و بازده مسلح سازی در نمونه‌های تثبیت شده با 4% آهک و مسلح شده با ژئوسنتتیک به دست آمده و این مقاومت و بازده با افزایش زمان عمل‌آوری افزایش می‌یابد.