اثر میزان آبیاری و کود نیتروژن بر عملکرد دانه، اجزای عملکرد و انتقال مجدد ماده خشک ذرت رقم سینگل کراس 260

مدیریت مصرف نیتروژن در شرایط کمبود آب یکی از عوامل مهم در بهبود عملکرد ذرت می باشد.به منظور ارزیابی اثر محدودیت آب و مصرف کود نیتروژن بر محتوای کلروفیل، کاروتنوییدها، عملکرد دانه و اجزای عملکرد و سهم انتقال مجدد ماده خشک در ذرت رقم سینگل کراس 260، آزمایشی در دو سال 1390 و 1391 در مزرعه دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی شیراز انجام شد. طرح آزمایشی مورد استفاده کرت‌های خرد شده در قالب طرح بلوک‌های کامل تصادفی در چهار تکرار بود. عامل اصلی شامل چهار سطح آبیاری پس از 40،20، 60 و80 درصد تخلیه رطوبتی آب قابل استفاده در خاک و عامل فرعی شامل چهار سطح نیتروژن ( 150، 200، 250 و300 کیلوگرم در هکتار ) بودند. نتایج نشان داد که تیمار آبیاری در تخلیه رطوبتی 20 درصد، دارای بیشترین عملکرد دانه، وزن هزار دانه، شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک، شاخص کلروفیل و محتوی کلروفیل a وb نسبت به سایر تیمارها بود. بیشترین سهم انتقال مجدد ماده خشک ساقه و برگ به دانه در تیمار آبیاری در 80 درصد تخلیه رطوبتی و سطح کودی 300 کیلوگرم در هکتار و کمترین مقدار آن در تیمار آبیاری در 20درصد تخلیه رطوبتی و تیمار کودی 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست آمد. بیشترین مقدار کاروتنوییدها نیز مربوط به تیمار آبیاری در 80 درصد تخلیه رطوبتی و کمترین مقدار مربوط به تیمار تخلیه رطوبتی آبیاری در 20 درصد تخلیه رطوبتی بود. نتایج کلی این آزمایش نشان داد که مصرف کود نیتروژن کلیه صفات گیاهی ذرت را در تیمارهای آبیاری افزایش داد، هرچند بین تیمار کودی 250 و 300 کیلو گرم در هکتار تفاوت معنی‌داری مشاهده نشد. مصرف کود نیتروژن باعث تخفیف اثر سو کمبود آب گردید و سطح کودی 250 کیلوگرم نیتروژن در تمام سطوح تخلیه رطوبتی، بیشترین اثر مثبت را داشت. افزایش مصرف کود نیتروژن در هر سطح از تخلیه رطوبتی باعت افزایش سهم انتقال مجدد ماده خشک گردید وبیشترین سهم انتقال مجدد در بالاترین میزان کود نیتروژن به همراه بالاترین سطح تخلیه رطوبتی به دست آمد. بر اساس نتایج این آزمایش به نظر می‌رسد که مصرف کود نیتروژن از طریق افزایش سهم انتقال مجدد ماده خشک، باعث رفع اثر سو تنش کمبود آب در ذرت سینگل کراس 260 می‌شود.