باززایی گیاهچه با فراوانی بالا در گیاه دو پایه ترشک

ترشک یک گونه دو پایه و چندساله از خانواده polygonaceae است که به عنوان یک گیاه مدل در مطالعات ژنتیک مولکولی تعیین جنسیت به کار می رود. در این تحقیق به منظور دستیابی به مناسب ترین نوع ریزنمونه و محیط کشت برای باززایی این گیاه ریزنمونه های برگ، دمبرگ، لپه، محور زیر لپه و ریشه بر روی محیط ms حاوی ویتامین ها با دو درصد ساکارز و 8/0 درصد آگار و ترکیبات متفاوت هورمونی کشت شدند. اکسین های ایندول 3- استیک اسید آلفا نفتالین استیک اسید و سیتوکینین های زآتین ، 6- بنزیل آمینوپورین ، تیدیازارون و کینتین و نیز جیبرلیک اسید همراه با iaa , bap به محیط های کشت اضافه گردید. آزمایش ها به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی انجام شد. کالوس دهی و باززایی کالوس های حاصل از ریزنمونه های کشت شده ارزیابی شدند . مناسب ترین نوع ریزنمونه و محیط کشت به ترتیب برگ و محیط موراشیک و اسکوگ حاوی 75/0 میلی گرم در لیتر iaa و 5/1 میلیگرم در لیتر bap تعیین گردید. میزان کالوس دهی و باززایی از ریزنمونه برگ در این محیط کشت به ترتیب 100 و 81 درصد ثبت گردید. نمونه های باززایی شده از ریزنمونه برگ در این محیط دارای چندین نوساقه بودند. مطالعات بافت شناسی نشان داد که ایجاد سلول های فعال و متراکم از بخش های مرکزی کالوس و گسترش آن ها به سمت حاشیه آن با تشکیل آغازی های منفرد یا مجتمع منشا باززایی نوساقه است . نتایج حاصل ارایه گر روشی نوین ، ساده،‌کوتاه و در عین حال کارآمد در باززایی این گیاه مدل جهت مطالعات ژنتیکی و انتقال ژن است.