بررسی تنوع ژنتیکی برنج های ایرانی با استفاده از نشانگر رپید

برنج از گیاهان زراعی مهم ایران محسوب و در مناطق جغرافیایی وسیعی کشت می شود . این امر می تواند سبب ایجاد تنوع ژنتیک در آن گردد. تنوع ژنتیک ، ماده اولیه برای هر برنامه ریزی به نژادی محسوب می شود . در این مطالعه تنوع ژنتیک 113 رقم از ارقام بومی و اصلاح شده برنج های ایرانی موجود در بانک ژن که از امکانهای جغرافیایی متفاوت جمع آوری شده بودند مورد مطالعه قرار گرفت. دی ان ای ارقام مورد بررسی پس از استخراج با استفاده از 14 آغازگررپید در واکنش زنجیرهای پلیمراز تکثیر شدند و 136 نشانگر تولید کردند .امتیاز دهی بر اساس حضور یک و عدم حضور صفر باندها صورت گرفت . ماتریس شباهت داده ها بر اساس ضریب شباهت جاکارد تشکیل شد و دندروگرام با استفاده از روش upgma نرم افزار رایانه ای nysys تریم شد . ارقام مورد مطالعه به هفت گروه تقسیم شدند که شباهت بین آنها حداکثر هشتاد و هشت درصد و حداقل چهل و پنج درصد بود. در بین ارقام اصلاح شده مورد بررسی، ارقام گیل 3 و سفیدرود با 70 % شباهت نزدیک ترین ارقام اصلاح شده به یکدیگر بودند . ارقام با نام محلی مشابه که از مناطق مختلف جمع آوری شده بودند با وجود داشتن نام های یکسان ، تنوع ژنتیک قابل ملاحظه ای داشتند .به طوری که فاصله ژنتیک بین این ارقام و فاصله ژنتیک آنها با سایر ارقام تفاوت معنی داری نشان ندادند . برنجهای ایرانی موجود در بانک ژن حتی در صورت برخورداری از نامهای مشابه دارای تنوع زیادی بودند . از این تنوع می توان در برنامه های به نژادی بهره برداری کرد .