کنترل شمیایی سس در مزارع چغندر و ارزیابی اثرات سوء آن بر گندم در تناوب

به منظور تعیین بهترین روش مبارزه شیمیایی جهت کنترل سس در مزارع چغندر قند ، در سال 1378 آزمایشی در ایستگاه تحقیقات کشاورزی میاندو آب انجام گرفت .این آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار بود که در آن فاکتور a نوع سم در سه سطح شامل : تریفلور آلین a1‌و اتوفومیزات a3و فاکتور b مقدار سم در سه سطح شامل : 8/0 کیلوگرم ماده موثر سم در هکتار b1 ، 2/1 کیلوگرم ماده موثر در هکتارb2 و 6/1 کیلوگرم ماده موثر در هکتار b3 به همراه دو نوع شاهد : شاهد آلوده به سس و شاهد بدون آلودگی.طبق نتایج بدست آمده علف هرز سس در مقایسه با شاهد بدون آلودگی عملکرد ریشه و درصد قند را به ترتیب 30% و 13/2% کاهش داد . علف کس تریفلور آلین تعداد بوته های سبز شده ، میزان عملکرد و درصد قند را به ترتیب حداکثر تا 53% ، 35%و 9/2% نسبت به شاهد بدون آلودگی کاهش داده و تنها 23% آلودگی سس را کم کرد .و در تناب روی گندم اثرات سوء نشان نداد . علف کش پرومپیز آمید گیاه انگلی سس را حداکثر تا 87% نسبت به شاهد آلوده کاهش داد و در هر سه سطح مورد استفاده عملکرد را به ترتیب 29، 71/30 و 22/35 درصد و درصد قند را به ترتیب 17/1 ، 44/1 و 52/1 درصد نسبت به شاهد آلوده افزایش داد و در تناوب اثر سوئی روی گندم نداشت . علف کش اتوفومیزات تنها 19 درصد از آلودگی سس را کاسته و عملکرد ریشه چغندر قند را در سه سطح به ترتیب 5/24 ، 3/29 و 31/28 درصد و میزان درصد قند را به ترتیب 05/1 ، 69/1و 44/2 درصد نسبت به شاهد بدون آلودگی کاهش داد و این سم نیز در تناوب اثرات سوء بر گندم نشان نداده است .