اثر مصرف سوپر جاذب هیدروژل آکوازورب بر کاهش اثر تنش خشکی، عملکرد دانه و کارایی مصرف آب ماش (vigna radiate l.)

آب در بسیاری از نقاط جهان به ویژه در مناطق خشک و نیمه خشک یک منبع مهم اقتصادی محسوب می شود. افزایشدور (فواصل) آبیاری و استفاده از ترکیبات سوپرجاذب دو راهکار اساسی برای صرفه جویی و استفاده بهینه از آب می باشند. به منظور بررسی اثر مصرف سوپر جاذب آکوازورب بر کاهش اثر تنش خشکی و رشد و کارایی مصرف آب ماش، آزمایشی به صورت کرت های خرد شده در قالب بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در دو مکان (خرم آباد و کوهدشت استان لرستان) انجام شد. کرت های اصلی شامل دور آبیاری در سه سطح (5، 10 و 15 روز) و کرت های فرعی شامل مقادیر هیدروژول های سوپرجاذب آکوازورب در چهار سطح (صفر؛ شاهد، 100، 200 و 300 کیلوگرم در هکتار) بودند. نتایج نشان داد که به طور میانگین در کلیه تیمارهای دورآبیاری و در هر دو مکان بیشترین عملکرد دانه (19-18 کیلوگرم در هکتار) در سطح 200 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب و کمترین مقدار (1232 کیلوگرم در هکتار) نیز در سطح شاهد به دست آمد. بیشترین مقدار زیست توده (8530 کیلوگرم در هکتار) و کارایی مصرف آب (1.12 کیلوگرم دانه بر متر مکعب آب آبیاری) مربوط به مصرف 200 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب بود. بیشترین میزان پرولین (0.56 میلی گرم در گرم ماده خشک) در برهمکنش تیمار 15 روز دور آبیاری و عدم مصرف سوپر جاذب (شاهد) بدست آمد. همچنین کمترین میزان پرولین (0.17 میلی گرم در گرم ماده خشک) در تیمار 5 روز دور آبیاری و مصرف 300 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب حاصل شد. نتایج این آزمایش نشان داد که تیمار 200 کیلوگرم در هکتار سوپر جاذب مقدار مناسبی (بهینه) بوده و باعث تعدیل اثر سوء خشکی و در نتیجه بهبود رشد و صفات زراعی گیاه ماش می شود. مصرف بیشتر از مقدار بهینه، علاوه بر افزایش هزینه تولید، باعث کاهش کارایی مصرف و سایر صفات زراعی گیاه ماش شد.