بررسی اثربخشی روش درمانی عصب پسخوراندی در بهبود بازداری پاسخ و حافظه در گردش در کودکان مبتلا به اختلالکمبود توجه/فزون‌کنشی

چکیدهبازداری پاسخ و حافظه در گردش به‌عنوان دو مولفه کنش‌های اجرایی، هسته اصلی بسیاری از نظریه‌های تبیینی اختلال adhd می‌باشد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی شیوه درمانی عصب پسخوراندی در بهبود این کنش‌ها در کودکان مبتلا به adhd است. بدین‌منظور، از بین کودکان 12-7 ساله مراجعه‌کننده به مرکز جامع اعصاب و روان آتیه 28 آزمودنی پسر مبتلا به adhd به شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و در دو گروه گواه و آزمایشی جای گرفتند. به‌منظور اندازه‌گیری کنش‌های اجرایی شامل بازداری پاسخ و حافظه در گردش به ترتیب از آزمون iva و خرده‌آزمون‌های cantab (swm، ssp) استفاده شد. آموزش عصب پسخوراندی با هدف کاهش نسبت تتا به بتا در طی 10 هفته به مدت 30 جلسه (هر هفته 3 جلسه) اجرا شد. کودکان هر دو گروه در دو مرحله پیش و پس از درمان، به فاصله 10 هفته، توسط آزمون‌های فوق مورد ارزیابی قرار گرفتند. نتایج حاصل از تحلیل کوواریانس نشان داد که درمان عصب پسخوراندی تاثیر معناداری در بازداری پاسخ و حافظه در گردش دارد. در مجموع نتایج این پژوهش نشان داد که درمان عصب پسخوراندی به‌عنوان یکی از مداخلات غیردارویی بر پایه انعطاف‌پذیری عصبی می‌تواند منجر به بهبود کنش‌های اجرایی در کودکان adhd شود.