مرگ و مرگ‌اندیشی در شعر معاصر ایران با رویکرد فلسفه و روانشناختی وجودی (مطالعه موردی: نیما یوشیج، احمد شاملو و مهدی اخوان‌ ثالث)

زمینه: مرگ و مرگ‌اندیشی در شعر معاصر ایران (با رویکرد فلسفه و روانشناختی وجودی) آن در بستر سروده‌های سه تن از سخنوران برجسته معاصر ایران، یعنی: نیما یوشیج، احمد شاملو و مهدی اخوان ثالث، زمینه تحقیق را شکل می‌دهد.هدف: هدف اصلی از این تحقیق، نمایاندن دیدگاه سه تن از برجسته‌ترین شاعران سده اخیر ایران درباره موضوع مرگ (و به تبع آن زندگی) براساس دیدگاه یاد شده (اصالت وجود) است.روش: این تحقیق براساس روش تحلیلی-توصیفی (و بر اساس منابع کتابخانه‌ای) انجام پذیرفته است.یافته ها: آنچه از جستجوی انجام شده به دست آمد عبارت از آن است که: سروده‌های هر سه شاعر جامعه پژوهشی این تحقیق، با رویکرد وجودی و اندیشمندانی چون: ژان پل سارتر، اروین د. یالوم، مارتین هایدگر، بینز وانگر، ویکتور فرانکل و... قابل مطالعه بوده و هر یک از این سه تن بخش‌هایی از مولفه‌های فلسفه و روانشناسی وجودگرا را فراخوانی می‌کنند. نیما، اخوان ثالث و شاملو با تاثیر از فضای اجتماعی - سیاسی عصر حاضر به اگزیستانسیالیسم یا همان دیدگاه وجودی در غلطیده‌اند با این تفاوت که نیما و شاملو گاهی مولفه‌های مثبت و گاه منفی وجودگرایان را در سخنان خود ظهور و بروز داده اما در نهایت در رویارویی با مرگ «اصیل» عمل کرده و با اعتقاد به «مرگ آرمانی» از وحشت و دهشت آن رسته‌اند. اخوان اما با این که او هم زندگی آرمانی را ستوده لیکن به مرگ - در هیچ یک از اشکال آن - روی خوش نشان نداده و معرفت را در شناخت این مساله ناتوان دیده است.نتیجه‌گیری: در بررسی سروده‌های نیما، شاملو و اخوان ثالث از دلبستگی به زندگی نشانه‌هایی پررنگ دیده می‌شود؛ با این حال در خصوص مرگ سخنان این هر سه ادیب معاصر در همه جا یکسان نیست به این معنا که گاهی تحت تاثیر بخشی از دیدگاه وجودی مثل «پرتاب شدگی» انسان به جهان، هدفی برای زندگی و به تبع مرگ قایل نیستند و گاه متاثر از معناگرایی عقیده یاد شده، مرگ آرمانی را ستوده و آن را پایان راه نمی‌دانند. در این میان، البته، برخورد اصیل با مرگ در شعر نیما و شاملو غالب‌تر از شعر اخوان ثالث است.

death and death thoughts in contemporary iranian poetry with the approach of existential philosophy and psychology (case study: nima yoshij, ahmad shamlou and mahdi akhawansales)

background: death and death thoughts in contemporary iranian poetry (with the approach of existential philosophy and psychology) in the context of the compositions of three of iran’s prominent contemporary speakers, namely: nima yoshij, ahmad shamlou and mehdi akhawansales, form the research field.aims: the main purpose of this research is to show the views of three of the most prominent poets of the last century in iran on the issue of death (and consequently life) based on the mentioned view (originality of existence).methods: this research is based on analytical-descriptive method (and based on library sources).results: what was otained from the search is that: the poems of all three poets of the research community of this research, with an existential approach and thinkers such as: jean-paul sartre, erwin d. yalom, martin heidegger, baines wanger, viktor frankl, etc. can be read and each of these three people call parts of the components of existentialist philosophy and psychology. nima, the akhawansales and shamlou have been influenced by the socio-political atmosphere of the current era to existentialism or the existential view, with the difference that nima and shamlou sometimes show the positive and sometimes negative components of the existentialists in their words, but in the end, in the confrontation they have acted with genuine death and survived its terror by believing in ideal death. akhawan, although he also praised the ideal life, but he did not look favorably on death - in any of its forms - and he saw knowledge as unable to understand this issue.conclusion: in the examination of the poems of nima, shamlou, and the akhawansales, there are strong signs of attachment to life; however, regarding death, the words of these three contemporary writers are not the same everywhere, in the sense that they are sometimes influenced by an existential perspective such as the throwing of man into the world, they do not give a purpose to life and consequently death, and sometimes they are influenced by the semanticism of the mentioned belief praises ideal death and does not consider it the end of the road. in the meantime, of course, the original approach to death in nima and shamlou’s poetry is more dominant than that of the akhawansales