مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ذهن ‌آگاهی بر کنترل عواطف نوجوانان دارای رفتارهای خود آسیب‌رسان

زمینه: مطالعات نشان می‌دهد احساسات و عواطف در شروع و حفظ رفتارهای خودآسیب‌رسان نوجوانان نقش دارند. با وجود اینکه در پیشینه‌ی تحقیقات به اثرات مثبت درمان پذیرش و تعهد و ذهن‌آگاهی بر مشکلات روانشناختی نوجوانان اشاره دارد، اما در زمینه کاربرد این دو روی‌آورد درمانی بر روی جامعه تحقیق شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ذهن‌آگاهی بر کنترل عواطف نوجوانان دارای رفتارهای خودآسیب‌رسان انجام شد.روش: روش پژوهش شبه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون - پس‌آزمون و پیگیری دو ماهه انجام شد. جامعه‌آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دختر مدارس دولتی دوره متوسطه اول منطقه 1 شهر تهران در سال تحصیلی 99-98 بود. 60 نفر با روش نمونه‌گیری خوشه‌ای مرحله‌ای انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هرگروه 20 نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش اول و دوم هریک 8 جلسه تحت درمان پذیرش و تعهد، و درمان ذهن‌آگاهی قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل سیاهه خودگزارشی رفتارهای خودآسیب‌رسان (کلونسکی و گلن، 2009) و مقیاس کنترل عواطف (ویلیامز و همکاران، 1997) بود. تحلیل داده‌ها با روش تحلیل کوواریانس چند متغیره و آزمون t همبسته بوسیله نرم‌افزار 23-spss انجام شد. یافته‌ها: در مرحله پس‌آزمون هر دو روش مداخله بر کنترل عواطف نوجوانان تاثیر معناداری داشت (p<0.01). در مرحله پیگیری نیز دو مداخله به صورت معناداری موجب بهبود کنترل عواطف نوجوانان شد. اما بین میزان اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و ذهن‌آگاهی تفاوت معناداری وجود نداشت. نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد از طریق پذیرش احساسات و جلوگیری از اجتناب تجربه‌ای و شکل‌دهی به عمل‌متعهدانه و عادات سالم و همچنین آموزش ذهن‌آگاهی به واسطه بالا بردن آگاهی نسبت به زمان حال، از طریق بهبود فرآیند تفکر، شناسایی و اصلاح باورهای شناختی منفی و ارائه پاسخ­های شناختی مناسب بر بهبود کنترل عواطف نوجوانان دارای رفتارهای خودآسیب رسان کمک کرده است.

comparison of the efficacy of acceptance and commitment therapy (act) and mindfulness therapy on emotions control of adolescents with self-injury behaviors

background: studies suggest that emotions are involved in initiating and maintaining adolescent self-injury behaviors. although the research background refers to the positive effects of acceptance and commitment therapy and mindfulness therapy on adolescents’ psychological problems, there is a research gap in the application of these two therapeutic approaches in the research community.aims: the aim of this study was to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy (act) and mindfulness therapy on the emotional control of adolescents with self-injury behaviors.methods: the research method was quasi-experimental, with a pretest-posttest design and two months of follow-up. the statistical population of the study included all female students in public schools in district 1 of tehran. 60 people were selected by stepwise cluster sampling method and randomly divided into two experimental groups and one control group. the first experimental group (act) and the second experimental group (mindfulness) had 8 sessions of therapeutic interventions. the first and second experimental groups each received 8 sessions of therapy based on acceptance and commitment and therapy mindfulness therapy. the research instrument included the inventory of statements about self-injury (klonsky & glenn, 2009) and the emotion control scale (williams et al., 1997). data analysis was the multivariate analysis of covariance (ancova) using spss-23 software.results: in the post-test phase, both intervention methods had a significant effect on the improvement of the emotional control of adolescents with self-injury behaviors (p<0.01). in the follow-up phase, two interventions significantly improved emotional control, but there was no significant difference between the effectiveness of act and mindfulness therapy.conclusion: the research results showed that the act improved the emotional control of adolescents with self-injury behaviors by accepting emotions and preventing the avoidance of experience and the formation of committed action and healthy habits and by raising awareness of the present moment, improving the thought process, identifying and correcting negative cognitive beliefs, and providing appropriate cognitive responses.