روابط ساختاری شیوه های فرزندپروری و شادکامی با میانجی گری رضایت از زندگی و کیفیت زندگی در مادران کودکان دارای نارسایی های ذهنی

زمینه: کودکان با نارسایی هوشی به دلیل نارسایی هایی که در زمینه رشدی، هوشی، شناختی، هیجانی و رفتاری دارند، باعث کاهش شادکامی والدین، به ویژه مادران خود می شوند. روابط سبک های فرزندپروری با متغیرهای مختلفی تایید شده است، اما روابط آن با شادکامی با میانجی گری رضایت از زندگی و کیفیت زندگی در مادران دارای کودکان با نارسایی های ذهنی مغفول واقع شده است.هدف: هدف بررسی روابط ساختاری شیوه های فرزندپروری و شادکامی با میانجی گری رضایت از زندگی و کیفیت زندگی در مادران کودکان دارای نارسایی های ذهنی می باشد.روش: روش این مطالعه همبستگی و از نوع مدلیابی معادلات ساختاری می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه مادران دارای فرزند با نارسایی ذهنی از مراکز حرفه آموزی زیر 14 سال بهزیستی خراسان جنوبی بود که از بین این افراد تعداد 153 نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. جهت جمع آوری اطلاعات از مقیاس های شادکامی آکسفورد (آرجیل و همکاران، 1989)؛ کیفیت زندگی (36 =sf)؛ رضایتمندی از زندگی داینر (1985) و پرسشنامه سبک های فرزندپروری بامریند (1973) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با رویکرد مدلیابی معادلات ساختاری به روش حداقل مربعات جزئی انجام شد.یافته ها: از بین سبک های فرزندپروری تنها اثر سبک فرزندپروری مقتدارنه بر شادکامی (ضریب مسیر 0/216 و تی 2/643) مثبت و معنادار است (0/01 p<). تاثیر سبک فرزندپروری مستبدانه بر شادکامی منفی و معنادار (0/01 p<) و تاثیر سبک آزادگرایانه بر شادکامی معنادار نیست. در مورد اثر غیرمستقیم، سبک فرزندپروری مقتدارنه از طریق متغیر میانجی رضایت از زندگی در سطح (0/05

structural relationships between parenting practices and happiness mediated by life satisfaction and quality of life in mothers of children with intellectual developmental disorder

background: children with intellectual disabilities reduce the happiness of their parents, especially their mothers, due to their developmental, intelligence, cognitive, emotional, and behavioral disabilities. relationships of parenting styles have been confirmed with various variables, but its relationships with happiness mediated by life satisfaction and quality of life in mothers with children with intellectual disabilities have been neglected.aims: structural relationships between parenting styles and happiness mediated by life satisfaction and quality of life in mothers of children with intellectual disabilities.method: the method of this study is correlational and structural equation modeling. the statistical population of the present study included all mothers with children with mental disabilities from vocational training centers under 14 years of age in south khorasan, from which 153 people were selected by random sampling.to collect information from the oxford happiness scales (argyle, martin, & crossland, 1989); quality of life (sf-36); diner life satisfaction (1985) and bamrind (1973) parenting styles questionnaire were used. data analysis was performed by structural equation modeling approach using partial least squares method.results: among parenting styles, only the effect of authoritative parenting style on happiness (path coefficient 0.216 and t-test 2.643) is positive and significant (p<0.01). the effect of authoritarian parenting style on happiness is negative and significant (p<0.01) and the effect of permissive style on happiness is not significant. regarding the indirect effect, authoritative parenting style has a significant effect (p<0.01) on happiness through the mediating variable of life satisfaction at the level (p<0.05) and through the mediating variable of quality of life. while permissive and authoritarian parenting styles do not have a significant effect on happiness through mediating variables of quality of life and life satisfaction.conclusion: it seems that parenting style through satisfaction and quality of life can protect mothers with children with intellectual disabilities against stress and help their happiness and well-being.