اثربخشی آموزش صلح بر افزایش اقدام برای رشد شخصی دانش‌آموزان

زمینه: اقدام برای رشد شخصی ساختار پیچیده ای است که از ابعاد مختلفی تشکیل شده و نوعی درگیری فعال و هدفمند است که نمایانگر علاقه و توجه فرد به رشد و تغییر در زندگی شخصی خود و یا مهارت های گسترده تری در رفتار مانند آگاهی از شناخت، نگرش و انگیزش است. اما باتوجه به ماهیت چند بعدی آموزش صلح، در زمینه تاثیر آن بر افزایش رشد فردی در جامعه مورد مطالعه شکاف تحقیقاتی وجود دارد.هدف: این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی آموزش صلح بر اقدام برای رشد شخصی دانش آموزان دوره متوسطه اول انجام شد.روش: پژوهش حاضر به روش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون و در نظر گرفتن دو گروه آزمایش و گواه با پیگیری دو ماهه انجام شده است. جامعه آماری پژوهش را دانش آموزان پسر دوره اول متوسطه منطقه 3 شهر تهران، تشکیل داده اند. 60 نفر نمونه (30 نفر گروه آزمایش 30 نفر گروه گواه) با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله‌ای انتخاب شده اند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه اقدام برای رشد شخصی بود. پس از اجرای پیش آزمون، گروه آزمایش طی 8 جلسه 120 دقیقه ای در 8 هفته مداوم، تحت آموزش صلح قرار گرفته و گروه گواه، نیز هیچ گونه آموزشی در این زمینه دریافت نکردند. در پایان دوره از گروه آزمایش، پس آزمون و بعد از گذشت دو ماه، آزمون پیگیری به عمل آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس مختلط استفاده شد.یافته ها: نتایج نشان داد که اثر آموزش صلح بر مولفه های اقدام برای رشد شخصی شامل آمادگی برای تغییر، برنامه ریزی، استفاده از منابع و رفتار هدفمند، در سطح 0/01 معنادار است. همچنین آموزش صلح در مقایسه با گروه گواه منجر به افزایش میانگین نمرات مولفه های اقدام برای رشد شخصی در مراحل پس آزمون و پیگیری شده است.نتیجه‌گیری: باتوجه به تاثیر معنادار آموزش صلح بر اقدام برای رشد شخصی دانش آموزان، می توان از این روش در موفقیت تحصیلی آن ها استفاده نمود.

Effectiveness of peace education on personal growth initiative increase in middle school students

Background: Action for personal growth is a complex structure that consists of various dimensions and due to the multidimensional nature of peace education, examining its impact on increasing action for personal growth is the main issue of the present study that no research has been done in this field.Aims: The aim of this study was to determine the effectiveness of peace education on the Personal Growth Initiative of junior middle school students.Methods: The method of the present study was quasiexperimental with a pretestposttest design with a control group. To conduct the research, among all the male middle school students in District 3 of Tehran who were studying in the academic year 20092010; 60 people were selected as a sample through multistage random sampling and They were randomly divided into experimental (n = 30) and control (n = 30) groups. The students in the experimental group were then trained in peace in 8 sessions of 2 hours in 8 weeks. The instrument used in the study was the Personal Growth Initiative Questionnaire (PGIQ) Which were performed in three stages of pretest, posttest and followup (two months) in both experimental and control groups and were analyzed using mixed design analysis method in SPSS software.Results: In the developed model, the implementation of peace education in comparison with the control group, the components of action for personal growth were significant at the level of 0.01%.Due to the significant impact of peace education on action for students #39; personal growth, this method can be used in their academic success.Conclusion: Due to the significant effect of peace education on students #39; Personal Growth Initiative, this method can be used in their academic success.