اثربخشی آموزش حل مسئله بین فردی بر حل مسئله اجتماعی زنان جوان زندانی

زمینه: مطالعات زیادی به بررسی اثربخشی حل مسئله بر حل مسئله اجتماعی در بین نمونه های مختلف پرداختند، اما پژوهشی که در آن به بررسی حل مسئله بین فردی بر حل مسئله اجتماعی زنان زندانی پرداخته باشد در ایران صورت نگرفته است.هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی حل مسئله بین فردی بر حل مسئله اجتماعی زنان جوان زندانی استان کرمانشاه انجام شد.روش: طرح پژوهش شبه آزمایشی از نوع پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این مطالعه شامل تمامی مجرمین زن جوان زندانی که در زندان مرکزی شهر کرمانشاه مشغول گذراندن دوران محکومیت خود در سال 1398 بودند، می باشد. در این پژوهش تعداد 30 نفر از زنان جوان زندانی با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و با انتساب تصادفی به دو گروه آزمایشی (15 نفر) و گواه (15 نفر) تقسیم شدند. سپس 10 جلسه دو ساعته هر هفته هم دو جلسه کارگاه حل مسئله بین فردی برای گروه آزمایش برگزار شد، بعد از اتمام برنامه آموزش، مرحله پس آزمون برای هر دو گروه اجرا شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه حل مسئله اجتماعی دزوریلا و همکاران (2004) نسخه کوتاه استفاده شد. سپس داده های پژوهش از طریق روش تحلیل کواریانس چندمتغیری مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: نتایج طبق گزارش مشارکت کنندگان، در دو مرحله پیش آزمون - پس آزمون نشان داد که نسبت به گروه گواه در گروه آزمایش، بین نمرات پیش آزمون پس آزمون در تمامی زیرمقیاس های حل مسئله اجتماعی شامل جهت گیری مثبت، جهت گیری منفی، سبک منطقی و سبک تکانشگری / بی دقتی و سبک اجتنابی تفاوت وجود داشت.نتیجه‌گیری: بنابراین می توان از آموزش حل مسئله بین فردی به عنوان یک برنامه مداخله ای اصلاحی و پیشگرانه برای افزایش حل مسئله اجتماعی زنان جوان زندانی استفاده کرد.

The effectiveness of interpersonal problem solving education on the social problem of young women prisoners

Background: Many studies have examined the effectiveness of problem solving on social problem solving among different samples, but no study that has examined interpersonal problem solving on social problem solving of women prisoners has not been conducted in Iran.Aims: The aim of this study was to investigate the effectiveness of interpersonal problem solving on the social problem of women prisoners.Methods: The research design was a pretestpost test design with a control group. The statistical population of this study includes all young female offenders imprisoned in Kermanshah central prison that they were serving their sentences in 2019. In this study 30 young women were imprisoned by the available sampling meted were selected and randomly divided into two experimental (15n) and control (15n) groups. Then 10 twohour sessions were held every week for two interpersonal problem solving workshops for the experimental group. After completing the post test training problem it was implemented in both experimental and control groups. To gather information from the social problem solving questionnaires of Desorila et al (2004). Then the research data were analyzed by multivariate analysis of covariance.Results: Results According to the participants, in two stages of pretestposttest showed that compared to the control group in the experimental group, between pretestposttest scores in all subscales of social problem solving including positive orientation, negative orientation, logical style and impulsivity style / carelessness and avoidance style was a difference.Conclusion: Therefore, interpersonal problemsolving training can be used as a corrective and preventive intervention program to increase the social problemsolving of young women prisoners