مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر خودکارآمدی و اشتیاق به تغییر در افراد معتاد متجاهر

زمینه: بررسی های صورت گرفته نشان داده است خودکارآمدی پایین و باور ضعیف نسبت به توانایی در شرایط تنش آور از علل سوء مصرف مواد و بازگشت رفتارهای اعتیادی است.هدف: پژوهش حاضر با هدف مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر خودکارآمدی و اشتیاق به تغییر در افراد معتاد متجاهر انجام شد.روش: پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری 2 ماهه بود. جامعه پژوهش شامل کلیه معتادان مرد متجاهر گروه هدف ماده 16 استان گیلان بودند 45 نفر که با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه قرار گرفتند. مداخله گروهی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (پترسون، ایفرت، فینگولد و دیویدسون، 2012) و طرحواره درمانی (یانگ، کلوسکو و ویشار، 2003) در 8 جلسه 1 ساعته در گروه آزمایش اجرا شد. ابزارهای پژوهش، شامل پرسشنامه های خودکارآمدی شرر و مادوکس (1982) و مراحل آمادگی برای تغییر و اشتیاق برای درمان اعتیاد میلر و تونیگان (1996) بود. تحلیل داده ها با روش تحلیل واریانس مختلط انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر افزایش خودکارآمدی با پیگیری دو ماهه (0/001 >p) تاثیر معناداری داشت، همچنین، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر اشتیاق به تغییر با پیگیری دو ماهه (0/001 >p) تاثیر معناداری داشت، اما بین اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی بر خودکارآمدی و اشتیاق به تغییر در افراد متجاهر در درمان ماده 16 تفاوت معناداری وجود نداشت.نتیجه‌گیری: درمان های مبتنی بر پذیرش و تعهد و طرحواره درمانی منجر به افزایش خودکارآمدی و اشتیاق به تغییر در فرد معتاد گردید و توانست فرد وابسته به مصرف مواد مخدر را از مرحله عزم و آمادگی به مرحله اقدام و ابقاء برساند.

Comparison of the efficacy of acceptance and commitment-based therapy and schema therapy on self-efficacy and craving for change in addicts

Background: Studies have shown that low selfefficacy and poor beliefs in abilities in stressful situations are two causes of substance abuse and relapse of addictive behaviors.Aims: This study aims to compare the effectiveness of acceptance and commitment therapy and schema therapy on selfefficacy and Craving for Change in Addicts.Methods: The present study was a quasiexperimental study with a pretestposttest design with a control group and a 2month followup period. The target group of this study includs all male addicts who are involved in the material 16 of Gilan province, 45 people It was estimated and selected by convenience sampling method and randomly assigned to experimental and control groups. Group intervention based on acceptance and commitment therapy (Peterson, Eifert, Feingold Davidson, 2012) and schema therapy (Young, Klosko Weishaar, 2003) were performed in 8 1hour sessions in the experimental group. The research instruments included Scherer and Maddox (1982) selfefficacy questionnaires and Miller and Tunigan (1996) Readiness for Change and Enthusiasm Questionnaire. Data analysis was performed using mixed analysis of variance.Results: The results showed that acceptance and commitment therapy and schema therapy had a highly significant effect on increasing selfefficacy with twomonth followup (P <0.001). Also, acceptance and commitment therapy and schema therapy on the Craving to change with Twomonth followup (P <0.001) had a highly significant effect, but there was no significant difference between the effectiveness of acceptance and commitmentbased therapy and schema therapy on selfefficacy and craving for change in patients undergoing treatment.Conclusion: Acceptance and commitment therapy, and schema therapy increased selfefficacy and the craving for change in addicts, and were able to move forward the addicted individuals from the stage of determination and readiness to the stage of action and retention.