اثربخشی زوج درمانی مثبت نگر و پذیرش و تعهد بر میل به طلاق

زمینه: تحقیقات نشان داده است روان درمانی مثبت گرا به سازگاری زناشویی و کاهش میل به طلاق در زوجین منجر می‌شود. از سوی دیگر درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد در کاهش مواردی همچون کشمکش و منازعه، سازگای و تعهد به معنای داشتن زندگی غنی و پرمعنا موثر بوده است اما در زمینه مقایسه این دو رویکرد شکاف تحقیقاتی وجود دارد.هدف: هدف این پژوهش مقایسه اثر بخشی زوج درمانی مثبت نگر و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کاهش میل به طلاق در زوجین بود.روش: روش پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه زوجین خواهان میل به طلاق بود که جهت زوج درمانی به مراکز مشاوره خانواده شهر ایرانشهر در سال 1399 مراجعه نموده بودند. 45 زوج به روش دردسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند و سپس به طور تصادفی در دو گروه 30 نفری آزمایش و یک گروه 30 نفری گواه تقسیم شدند. شرکت کنندگان به پرسشنامه میل به طلاق روزلت، جانسون و مورو (1986) پاسخ دادند. آموزش زوج درمانی مثبت نگر سلیگمن و سیکزنت میهالی (2000) و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد هیز، استروساحل و ویلسون (2012) در 8 جلسه 90 دقیقه ای بر روی گروه‌های آزمایش اجرا و پس از اتمام جلسات پس آزمون انجام شد. در پایان بعد از اجرای پس آزمون نتایج با آزمون تحلیل کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفت.یافته ها: نتایج نشان داد آموزش زوج درمانی مثبت نگر و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد درکاهش میل به طلاق در زوجین موثر بوده است (0/01 >p). همچنین آموزش زوج درمانی مثبت نگر نسبت به درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد تاثیر معنی دارتری داشت (0/01>p).نتیجه‌گیری: با توجه به اینکه هر دو مداخله دارای تاثیر قدرتمندی بر کاهش میل به طلاق داشتند، ولی زوج درمانی مثبت نگر در کاهش میل به طلاق و مسامحه موثرتر بود لذا ترکیب این دو روش در مداخلات زوج درمانگری احتمالا به نتایج موثرتری منتج می‌گردد.

The efficacy of positive couple therapy and treatment based on acceptance and commitment on the desire for divorce

Background: Research has shown that positivist psychotherapy leads to marital adjustment and a reduction in the desire for divorce in couples. On the other hand, acceptance and commitment therapy has been effective in reducing issues such as conflict and conflict, adaptation and commitment means having a rich and meaningful life, but there is a research gap in comparing the two approaches.Aims: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of positive couple therapy and treatment based on acceptance and commitment on reducing the desire for divorce in couples.Methods: The method of the present study was quasiexperimental with a pretestposttest design with a control group in. The statistical population included all couples seeking divorce who had referred to Iranshahr family counseling centers in 2020 for couple therapy. 45 couples were selected by convenience sampling method and then randomly divided into two groups of 30 experimental and one group of 30 controls. Participants responded to the Roosevelt, Johnson Moro (1986) Divorce Desire Questionnaire. Couples therapy training Positive Seligman and Csikszentmihalyi (2000) and therapy based on acceptance and commitment Hayes, Strosahl and Wilson (2012) in 8 sessions of 90 minutes on the experimental groups and after the posttest sessions Done. Finally, after the posttest, the results were analyzed by analysis of covariance.Results: The results showed that couples therapy, positive therapy and treatment based on acceptance and commitment were effective in reducing the desire for divorce in couples (P <0.01). Also, positive couple therapy training had a more significant effect than acceptance and commitment therapy (P <0.01).Conclusion: Considering that both interventions had a strong effect on reducing the desire for divorce, but positive couple therapy was more effective in reducing the desire for divorce and negligence, so the combination of these two methods in couple therapy interventions will probably lead to more effective results.