رابطه کمال گرایی معنوی / مذهبی با استحکام من و سلامت معنوی

زمینه: نظریه کمال گرایی معنوی / مذهبی (بشارت، 1396، 1397، 1398) این نوع از کمال گرایی را یکی از تعیین کننده های سلامت معنوی معرفی کرده است. هدف: پژوهش حاضر دو هدف اصلی دارد: بررسی رابطه کمال گرایی معنوی / مذهبی با شاخص های سلامت معنوی، شامل بهزیستی مذهبی و بهزیستی وجودی؛ و بررسی رابطه کمال گرایی معنوی / مذهبی با استحکام من. روش: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه های شهر تهران بود. دویست و چهل و هفت نفر (115 پسر، 132 دختر) از دانشجویان دانشگاه های شهر تهران در این پژوهش شرکت کردند. از شرکت کنندگان خواسته شد مقیاس کمال گرایی معنوی / مذهبی (srps)، مقیاس بهزیستی معنوی (swbs) و مقیاس استحکام من (ess)، را تکمیل کنند. یافته ها: نتایج پژوهش نشان دادکه کمال گرایی معنوی / مذهبی با بهزیستی مذهبی، بهزیستی وجودی، سلامت معنوی و استحکام من رابطه مثبت معنادار دارد (001/0 p<).نتیجه گیری: بر اساس یافته های پژوهش، می توان کمال گرایی معنوی / مذهبی را یکی از تعیین کننده های سلامت معنوی و سلامت شخصیت دانست. یافته های پژوهش، همچنین وجود بعد جدیدی از کمال گرایی، یعنی کمال گرایی معنوی / مذهبی، را تایید می کنند.

The association of spiritual/religious perfectionism with ego-strength and spiritual health

Background: Theory of spiritual/religious perfectionism (Besharat, 2017, 2018, 2019) has introduced this type of perfectionism as one of the determinants of spritual health. Aims: The present study has two main objectives: examining the relationship between spiritual/religious perfectionism and indices of spiritual health including religious wellbeing and existential wellbeing; and investigating the relationship between spiritual/religious perfectionism and egostrength. Method: Method of the present descriptive study was correlational. Two hundred and forty seven volunteer students (115 males, 132 females) from the universities in Tehran participated in this study. All participants were asked to complete Spiritual/Religious Perfectionism Scale (SRPS), Spiritual WellBeing Scale (SWBS), and EgoStrength Scale (ESS). Reults: The results revealed a significant positive association of spiritual/religious perfectionism with religious wellbeing, existantiel wellbeing, spiritual health, and egostrength (p< 0.001). Conclusions: It can be concluded that spiritual/religious perfectionism is one of the determinants of spiritual and personality health. The findings also may support a new dimension of perfectionism, i.e. spiritual/religious perfectionism.