نقش میانجی تاب آوری در رابطۀ بین ابراز هیجان مثبت و منفی در خانواده با رواندرستی روانشناختی نوجوانان

زمینه: نوجوانی زمانی برای شروع رفتارها و شرایطی است که نه تنها در آن زمان بر رواندرستی تاثیر می گذارد، بلکه منجر به اختلالات بزرگسالی نیز می شود. با وجود اهمیت نقش خانواده در بروز رواندرستی روانشناختی، تاثیر مستقیم و غیرمستقیم هیجان های خانواده بر رواندرستی، مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی تاب آوری در رابطۀ بین ابراز هیجان مثبت و منفی در خانواده با رواندرستی روانشناختی نوجوانان بود. روش: این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعۀ آماری این پژوهش را کلیۀ نوجوانان پسر شهر شیراز تشکیل می دادند که از میان آنها 206 نفر به صورت خوشه ای چند مرحله ای به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و به پرسشنامه های تاب آوری کانر و دیویدسون (2003)، پرسشنامۀ ابرازگری خانواده (هالبرستاد، 1986) و فرم کوتاه مقیاس رواندرستی روانشناختی ریف (1989) پاسخ دادند. برای تجزیه و تحلیل اطلاعات، از روش تحلیل مسیر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج تحلیل مسیر نشان داد که اثر مستقیم متغیر‌ ابراز هیجان مثبت به متغیر رواندرستی روانشناختی (β= 0/242, t= 4/042) و مسیر مستقیم متغیر‌ ابراز هیجان منفی به رواندرستی روانشناختی معنی دار بود β= -0/291, t= 4/865).َ. همچنین نشان داده شد که اثر غیرمستقیم متغیر‌ ابراز هیجان مثبت بر متغیر رواندرستی روانشناختی از طریق تاب آوری معنی دار بود (β= 0/063, p< 0/05).). در نهایت نشان داده شد که اثر غیرمستقیم متغیر‌ ابراز هیجان منفی بر متغیر رواندرستی روانشناختی از طریق تاب آوری معنی دار بود (β= -0/058, p< 0/05). نتیجه گیری: بر اساس نتایج پژوهش حاضر پیشنهاد می شود که به نقش میانجی تاب آوری در رابطۀ بین ابراز هیجان مثبت و منفی با رواندرستی روانشناختی توجه شود و درمانگران این مولفه را در کاربست درمانی خود بگنجانند.

The mediating role of resilience in the relationship between positive and negative emotional expression in the family and adolescent psychological well-being

Background: Adolescence is a time to begin behaviors and conditions that affect wellbeing at the time but also lead to disorders in adulthood. Despite the family rsquo;s importance role in the developing psychological wellbeing, the direct and indirect effect of family emotions on wellbeing has been neglected so far. Aims: The purpose of this study was to determine the mediating role of resilience in the relationship between positive and negative emotion expression in family with adolescent psychological wellbeing. Method: This study was a descriptivecorrelational study. The statistical population of this study consisted of all boy adolescents of Shiraz city that 206 of them were selected as the sample group using multistage cluster sampling and they responded to ConnerDavidson Resilience Scale (2003), the Family Expressiveness Questionnaire (Halberstadt, 1986) and short form of Reef #39;s Psychological WellBeing Scale (1989). Path analysis was used for data analysis. Results: The results of the path analysis showed that the direct effect of positive emotion expression to psychological wellbeing variable ( beta;= 0/242, T= 4/042) and the direct path of negative emotion expression on the psychological wellbeing were significant ( beta;= 0/291, T= 4/865). َ Also, it was shown that the indirect effect of positive emotion expression on the psychological wellbeing variable through resiliency was significant( beta;= 0/063, p< 0/05). Finally, it was shown that the indirect effect of the variable of negative emotion expression on the variable of psychological wellbeing through resilience was significant ( beta;= 0/058, p< 0/05). Conclusions: Based on the results of this study, it is suggested to consider the mediating role of resilience in the relationship between positive and negative emotional expression and psychological wellbeing and therapists to incorporate this component in their therapeutic application.