مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تاب آوری زنان مطلقه تحت پوشش نهادهای کمیته امداد امام خمینی و سازمان بهزیستی

زمینه: زنان پس از طلاق تاب آوری لازم برای مقابله با مشکلات و استرس های زندگی را ندارند که بر مقابله آنها با مشکلات و استرس‌های زندگی تاثیر می‌گذارد. ادبیات پژوهشی افزایش تاب آوری را بعد از رویکردهای درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی، که جزء روش‌های درمانی موج سوم هستند، نشان داده اند اما هنوز مشخص نیست کدام یک اثربخشی بیشتری دارد. هدف: پژوهش حاضر به دنبال مقایسه اثربخشی گروه‌درمانی مبتنی بر پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی بر تاب آوری در زنان مطلقه بود. روش: این پژوهش به‌صورت شبه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری انجام شد. جامعه آماری شامل تمامی زنان مطلقه شهر اقلید (160 نفر) در سال 1398 بود که تحت پوشش ادارات کمیته امداد امام خمینی و بهزیستی شهرستان اقلید بودند که تعداد 24 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در دو گروه آزمایش و گروه گواه (هر گروه 8 نفر)، جایگزین شدند. یکی از گروه های آزمایش مداخله درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد (بسته آموزشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد اقتباس شده از هنرپروان و همکاران، 1396) و گروه دیگر مداخله رفتاردرمانی دیالکتیکی (بسته آموزشی رفتاردرمانی دیالکتیکی اقتباس شده از هادیزاده و همکاران، 1396) را در 12 جلسه 90 دقیقه ای دریافت نمودند. شرکت‌کنندگان قبل، بعد و 2 ماه پس از اجرای مداخله های درمانی، پرسشنامه تاب آوری کانر و دیویدسون (2003) را تکمیل کردند. داده‌های پژوهش با استفاده از نرم افزار spss22 و آزمون تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر و اثرات ساده گروه مورد تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان پذیرش و تعهد و رفتاردرمانی دیالکتیکی موجب افزایش تاب آوری زنان مطلقه ‌می‌شوند (p<0/05 ) و بین دو درمان، برتری وجود نداشت (p>0/05) همچنین مقایسه زوجی بنفرونی حاکی از پایداری نتایج درمان در مرحله پیگیری می باشد. نتیجه‌گیری: با توجه به یافته‌های پژوهش و اثربخشی یکسان هر دو رویکرد، استفاده از هر دو درمان به کلینیک های مشاوره، متخصصین حوزه های خانواده و درمان های فردی، به منظور کمک به این زنان برای مقابله با موقعیت های دشوار زندگی، پیشنهاد می شود.

Comparison of the effect of group therapy based on of acceptance and commitment therapy and dialectical behavioral therapy on resilience of divorce woman under the auspices of the imam khomeini relief committee and behzisti organization

Background: Women, after divorce, do not have enough resilience to cope with life #39;s problems and stresses, and literatures show the increase of resilience by acceptance and commitment and dialectical behavior therapy, two important treatments in the third wave, but it is not clear which one is more effective. Aims: The purpose of this study was to determine comparison of the group therapy based on acceptance and commitment therapy and dialectical behavior therapy on resilience in divorced women. Method: The research method was quasiexperimental. The statistical population included all divorced women under the auspices of the Imam Khomeini Relief Committee and Behzisti Organization (160 individuals) in Eghlid in 2019, 24 of whom selected with available sampling and randomly divided into acceptance and commitment therapy group, dialectical behavior therapy group, and the control group. One experimental group received acceptance and commitment therapy intervention (acceptance and commitment training package adapted from Honarparvaran, et al., 2018), (n = 8) and the other group received dialectical behavior therapy intervention (dialectical behavior training package adapted from Hadizadeh et al., 2018), (n = 8) in 12 sessions of 90 minutes. Individuals completed the Resilience Questionnaire of Connor and Davidson (2003) before, after and 2 months after the treatments. Research data were analyzed using repeated measures analysis of variance and simple effects of the group by spss22 software. Results: The results showed that group therapy based on acceptance and commitment and dialectical behavior therapy increase the resilience of divorced women (P<0.05) but there is no significant difference between the two therapies (P>0.05). Also, Benferoni pair comparison indicates the stability of treatment results in the followup phase. Conclusions: According to the research findings, and the effectiveness of both approaches, the use of both treatments are auggested to the counseling clinics, specialists in the field of family and individual therapies in order to help these women to deal with difficult life situations.