رابطه هوش هیجانی با نشاط ذهنی: نقش واسطه‌ای خوددلسوزی

زمینه: نشاط ذهنی به صورت داشتن انرژی بدنی و ذهنی تعریف می‌شود. افراد با هوش هیجانی بالاتر، دارای شادی، سرزندگی و کارآمدی بیشتری هستند. اما سوال اصلی پژوهش حاضر این است که آیا خوددلسوزی در این رابطه نقش واسطه‌ای ایفا می‌کند؟ هدف: هدف این پژوهش، بررسی رابطه‌ هوش هیجانی با نشاط ذهنی با واسطه‌گری خوددلسوزی در میان دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز بود. روش: این پژوهش از نوع مطالعات همبستگی بود. از جامعه آماری دانشجویان کارشناسی دانشگاه شیراز در سال تحصیلی 981397 تعداد 298 نفر (149 زن و 149 مرد) با استفاده از روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای انتخاب گردیدند و سه پرسشنامه نشاط ذهنی حالتی (ریان و فردریک، 1997)، خوددلسوزی (نف، 2003) و هوش هیجانی (پترایدز و فارنهام، 2001) را تکمیل کردند.. تحلیل داده‌ها با روش مدل‌یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته‌ها: مدل پژوهش برازش مناسبی با داده‌ها داشت و هوش هیجانی اثر مستقیم بر خوددلسوزی (0/05 p˂، 0/41 = beta) و همچنین نشاط ذهنی (0/01 p˂، 0/29 = beta) دانشجویان داشت. اثر غیرمستقیم هوش هیجانی بر نشاط ذهنی دانشجویان با واسطه‌گری خوددلسوزی نیز معنی‌دار بود (01/0 p˂، 21/0 = beta). بدین ترتیب می‌توان گفت که هوش هیجانی می‌تواند هم به طور مستقیم و هم به طور غیرمستقیم و از طریق خوددلسوزی بر نشاط ذهنی دانشجویان تاثیر بگذارد. نتیجه گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست آمده می‌توان نتیجه گرفت که با تقویت هوش هیجانی می‌توان موجبات ارتقای خوددلسوزی دانشجویان و در نتیجه نشاط ذهنی آنها را فراهم آورد.

Relation of emotional intelligence to subjective vitality: mediating role of self-compassion

Background: Subjective vitality is defined as having adequate physical and mental energy. People with higher emotional intelligence, are happier, livelier, and more functional. But the main question of the present study is whether the selfcompassion plays a mediating role in this regard? Aims: The purpose of this study was to investigate the relationship between emotional intelligence and subjective vitality with mediation of selfcompassion among undergraduate students of Shiraz University. Method: This research was a correlational study. From the statistical population of undergraduate students of Shiraz University in academic year 139798, 298 students (149 women and 149 men) were selected using multistage cluster sampling method, and they completed three questionnaires of subjective vitality (Ryan Frederick, 1997), selfcompassion (Neff, 2003), and emotional intelligence (Petridse Furnham, 2001). Data analysis was performed using structural equation modeling method. Results: Research model had a proper fitness with the research data, and emotional intelligence had a direct effect on studentschr('39') selfcompassion ( = beta;0/41, p˂ 0/05), and subjective vitality ( = beta;0/29, p˂ 0/01). The indirect effect of emotional intelligence on studentschr('39') subjective vitality was also statistically significant through mediation of selfcompassion (= beta; 0/21, p˂ 0/01). Thus, it can be said that emotional intelligence can affect studentschr('39') subjective vitality both directly and indirectly through mediation of selfcompassion. Conclusions: Based on the obtained results, it can be concluded that promoting emotional intelligence can enhance studentschr('39') selfcompassion and as a result, provided their subjective vitality.