تاثیر برنامه توان بخشی عصب - روانشناختی بر حافظه فعال و بازداری پاسخ دانش‌آموزان با ناتوانی یادگیری نوشتن

زمینه: دانش آموزان با ناتوانی نوشتن دارای نواقصی در حافظه فعال و توجه و بازداری پاسخ هستند، ولی به درمان نواقص این کودکان توجه چندانی نشده است. هدف: این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه توان بخشی عصب روانشناختی بر حافظه فعال و بازداری پاسخ دانش آموزان با ناتوانی یادگیری نوشتن انجام شد. روش: این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان پسر پایه های سوم و چهارم مدارس منطقه 16 شهر تهران در سال تحصیلی 98-1397 بودند که از میان آنها تعداد 26 نفر به روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای و با توجه به ملاک های ورود و خروج به مطالعه، به عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (13 نفر) و گروه گواه (13 نفر) گمارش شدند. گروه آزمایش طی 2 ماه، هر هفته 3 جلسه 30 تا 45 دقیقه‌ای، به صورت انفرادی در برنامه مداخله‌ای ساند اسمارت (2007) شرکت کردند؛ گروه گواه در لیست انتظار قرار گرفت. به منظور جمع آوری اطلاعات از آزمون هوش کودکان (وکسلر، 1991)، آزمون اختلال نوشتن (فلاح چای، 1374)، آزمون حافظه فعال برای کودکان (حاف بک) (پیکرینگ و گدرکول، 2001) و آزمون بررسی یکپارچگی عملکرد دیداری شنیداری (سندفورد و ترنر، 1994)، استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری (مانکوا)، استفاده شد. یافته ها: نتایج حاصل از تحلیل داده های پژوهش نشان داد که با کنترل اثر پیش آزمون، بین میانگین نمرات پس آزمون آزمودنی های گروه های آزمایش و گواه در متغیرهای حافظه فعال و بازداری پاسخ، تفاوت معناداری وجود داشت (0/001 >p). نتیجه گیری: در مجموع، می توان گفت که برنامه توان بخشی عصب روانشناختی بر افزایش حافظه فعال و بازداری پاسخ دانش آموزان با ناتوانی یادگیری نوشتن موثر بود.

The effect of neuropsychological rehabilitation program on working memory and response inhibition of students with dysgraphia

Background: Students with dysgraphia are characterized by defects in working memory, attention and response inhibition, but the attempts made for curing them are far from adequate. Aims: The purpose of this study was to investigate the effect of neuropsychological rehabilitation program on working memory and response inhibition of students with dysgraphia. Method: The present research was a quasiexperimental study with pretestposttest control group design. The population of the study consisted of all4th and 5th grade male students in the district 16 of Tehran during the academic year of 20192020. 26 students were selected through multistage cluster sampling with the inclusion and exclusion criteria, and were then randomly assigned to experimental group (13 members) and control group (13 members). The experimental group members individually participated in SOUND SMART (2007) intervention programs (three 30 45 minute sessions per week) for two months.The control group was placed on the waitlist. Intelligence Scale for Children (Wechsler, 1991), Writing Disorder Test (Fallahchay, 1995), Working Memory Test Battery for Children (Pickering Gathercole, 2001) and The Integrated Visual and Auditory Test (Sandford Turner, 1994) were used for data collection. Data were analyzed using multivariate analysis of covariance. Results: The results suggested that when the effect of pretest is controlled, a significant difference can be observed between the mean posttest scores of experimental and control groups in terms of working memory and response inhibition (p< 0/001). Conclusions: Therefore, it can be argued that the neuropsychological rehabilitation program were effective contributed to enhancement of working memory and response inhibition in Students with dysgraphia.