نقش میانجی پذیرش خویشتن در رابطه ویژگی‌های شخصیتی و نیازهای گلاسر با کیفیت رابطه زناشویی

زمینه: مطالعات متعددی به بررسی کیفیت رابطه زناشویی و ویژگی‌های ‌شخصیتی، نیازهای گلاسر و پذیرش خویشتن پرداخته اند. اما پژوهش پیرامون نقش میانجی پذیرش خویشتن در رابطه ویژگی‌های ‌شخصیتی و نیازهای گلاسر با کیفیت رابطه زناشویی مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی پذیرش خویشتن در رابطه ویژگی‌های شخصیتی و نیازهای گلاسر با کیفیت رابطه زناشویی در بین زوج‌های شهر اصفهان بود. روش: این پژوهش از نوع همبستگی با استفاده از مدل‌یابی معادلات ساختاری بود. جامعه آماری این پژوهش شامل زوج‌های 20 تا 50 ساله شهر اصفهان در سال 1396 بودند که حداقل دو سال از ازدواج آنها گذشته بود. نمونه آماری شامل 280 زوج بود که به صورت در دسترس از مناطق مختلف شهری انتخاب شدند. ابزارهای این پژوهش عبارت بودند از پرسشنامه پنج عامل شخصیت نئو (کاستا و مک‌کری، 1992)، پرسشنامه کیفیت ابعاد رابطه (فلیچر، سیمپسون و توماس، 2000)، پرسشنامه نیازهای اساسی (صاحبی، 1380) و پرسشنامه پذیرش خویشتن (چمبرلین و هاگا، 2001). داده‌های گردآوری شده با استفاده از آزمون‌های مدل ساختاری و تحلیل مسیر با استفاده از نرم افزار spss نسخه 25 و amos نسخه 24 تحلیل شد. یافته‌ها: نتایج همبستگی پیرسون نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی (توافق‌پذیری، تجربه‌گرایی و وجدان‌گرایی) و نیازهای گلاسر (‌عشق و تعلق خاطر) با کیفیت رابطه زناشویی رابطه مثبت و معنادار و ویژگی‌های شخصیتی (روان رنجوری) و نیازهای گلاسر (قدرت و تفریح) رابطه منفی و معنادار دارند )0/05 >(p. نتایج ارزیابی شاخص‌های برازش نشان داد که مدل نهایی پژوهش به صورت قابل قبولی با داده‌های ‌جمع‌آوری شده برازش دارد و مدل مفهومی پژوهش تایید می‌شود (0/05 >(p. متغیرهای مذکور پس از تحلیل عامل تاییدی وارد مدل سازی معادلات ساختاری شدند و سایر متغیرها از مدل حذف شدند. نتایج تحلیل معادلات ساختاری نشان داد که ویژگی‌های شخصیتی و نیازهای گلاسر به واسطه پذیرش خویشتن بر کیفیت رابطه زناشویی تاثیر معناداری دارند. نتیجه گیری: نتایج نیز بیانگر این بود که پذیرش خویشتن نقش واسطه معنادار اثرات متغیرهای ویژگی‌های شخصیت و نیازهای گلاسر برکیفیت رابطه زناشویی است.

The role of self-acceptance in relation personality factors and glasser's needs regulation with marital satisfaction

Background: Numerous studies have examined the causes of marital relationship quality. However, research on the development of structural model for predicting marital satisfaction based on personality factors and Glasserchr('39')s needs regulation strategies has been neglected through the mediation of selfacceptance in couples. Aims: The purpose of this study was to examine the mediating role of selfacceptance in relation personality factors and Glasserchr('39')s needs regulation with marital satisfaction. Method: The sample consisted of 615 available couples who were randomly selected by cluster sampling in different urban areas. statistical population were available couples from 20 to 50 years old in Isfahan. Collected data associated with the NEOFive Factor Inventory (NEOFFI)(Costa and McCrae,1992), Glasserchr('39')s Needs Questionnaire (Sahebi, 1380), Self Acceptance Questionnaire (Chamberlain and Haaga, 2001).) and the Perceived Relationship Quality Components (PRQC) (Fletcher, Simpson and Thomas,2000) were used and data were analyzed by Pearson correlation test and structural equation analysis using SPSS software version 25 and Amos 24. Results: Pearson correlation results showed structural equation model of marital relationship quality based on personality factors, Glasserchr('39')s basic needs and selfacceptance had acceptable goodness of parameters. According to results regression analysis showed that all variables had the power to predict the quality of the marital relationship. Conclusions: Regarding these results, it can be said that changes in the predictive variables in this research are associated with changes in the quality of marital relationship.Findings indicated that selfacceptance plays a significant mediating role in the effects of personality factors and Glasserchr('39')s needs on marital satisfaction