مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بخشودگی زنان مطلقه

زمینه: طلاق از جمله عوامل گسیختگی و از هم‌پاشیدگی کانون خانواده است که عواقب بسیاری را برای افراد جامعه دارد و می‌تواند منشا بسیاری از آسیب‌های اجتماعی باشد. هدف: هدف از پژوهش حاضر بررسی مقایسه اثربخشی طرحواره درمانی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بخشودگی زنان مطلقه شهر تهران بود. روش: روش پژوهش شبه آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون با گروه گواه، همراه با پیگیری 2 ماهه بود. جامعه آماری در این پژوهش، شامل تمامی زنان مطلقه شهر تهران در سال 1397 بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی ساده تعداد 45 نفر از این زنان در سه گروه طرحواره درمانی (15 نفر)، درمان پذیرش و تعهد (15 نفر) و گروه گواه (15 نفر) جایابی شدند. گروه‌های آزمایش تحت طرحواره درمانی (12 جلسه 90 دقیقه‌ای)، پذیرش و تعهد (12 جلسه 90 دقیقه ای) قرار گرفتند. گروه گواه در طی این مدت هیچ‌گونه مداخله ای از طرحواره درمانی و پذیرش / تعهد دریافت نکرد و در لیست انتظار باقی ماند. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه بخشودگی هارتلند (hfs) تامسون و همکاران (2005) به استفاده شد. تجزیه ‌و تحلیل اطلاعات به‌دست‌آمده با استفاده از نرم افزار spss نسخه 24 در دو بخش توصیفی و استنباطی (تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر و آزمون تعقیبی بن فرونی) انجام پذیرفت. یافته ها: یافته ها حاکی از آن بود که هر دو روش درمانی می توانند بخشودگی زنان مطلقه را افزایش دهند، اما درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر بخشودگی دارای تاثیر بیشتری بود. یافته های این پژوهش اثربخشی دو روش طرحواره درمانی و درمان پذیرش و تعهد را در بهبود بخشودگی مورد تایید قرار داد. نتیجه گیری: بنابراین توجه به طرحواره درمانی و پذیرش / تعهد در محیط‌های مشاوره و روان درمانی برای افزایش بخشودگی زنان مطلقه از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است.

The comparing effectivness of schema therapy and acceptance/commitment therapy on forgiveness among divorced women

Background: Divorce is among the important factors, which can cause the family circle to disintegrate. It has many consequences on the society and can be the origin of numerous social harms. Aims: The purpose of this study was to comparing effectivness of schema therapy and acceptance/commitment therapy on forgiveness among divorced women of Tehran city. Method: This experimental study was conducted with a pretestposttest design with control group and two months followup. The statistical population of this study included all the divorced women of Tehran city in year 1397. In this study, 45 divorced women were considered as the sample size in two experimental group rsquo;s (each group of 15 women) and control (15 women). The experimental groups underwent schema therapy (12 sessions 90 minutes) and acceptance commitment (12 sessions 90 minutes), but the control group received no training. To collect data Heartland forgiveness scale (HFS) of Thompson and et al (2005). Data analysis was performed using SPSS24 software in two sections: descriptive and inferential (analysis of variance with repeated measures and Bonferroni). Results: The results showed that both of the schema therapy and acceptance commitment therapy used in this study can significantly improve forgiveness among divorced women. But acceptance/commitment therapy on forgiveness has a greater impact. Results highlight the importance of these interventions for forgiveness among divorced women and providing new perspectives in clinical interventions. Conclusions: So pay attention to the effectiveness of schema therapy and acceptance commitment therapy in counseling and psychotherapy of forgiveness among divorced women has a special significance.