اثربخشی مدل بومی‌سازی شده طرحواره درمانی بر تعدیل طرحواره‌های درمانگران

زمینه: روان درمانی برای درمانگران باعث افزایش رشد هیجانی و بهبود مهارت های بین فردی و همدلی می شود، همچنین باعث خودآگاهی در فهم مشکلات فردی تعارض ها و ارزش ها می شود؛ بر این اساس سوال اصلی پژوهش این است که آیا مدل بومی از طرحواره درمانی می‌تواند بر عملکرد درمانگران اثرگذار باشد؟ هدف: پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی مدل بومی‌سازی شده طراحواره درمانی بر تعدیل طرحواره‌های درمانگران انجام شد. روش: پژوهش حاضر شبه آزمایشی از نوع پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود که از بین 55 درمانگر مراکز مشاوره افق سلامت، همراز، ساوالان و اردیبهشت در منطقه 5 تهران با استفاده از نمونه‌گیری در دسترس 16 درمانگر انتخاب و در دو گروه آزمایش (8 نفر) و گواه (8 نفر) به صورت تصادفی گمارش شدند. هر دو گروه در سه مرحله پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری به پرسشنامه طرحواره یانگ (1994) پاسخ دادند. گروه‌ آزمایش در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای در جلسات مداخله طرحواره درمانی بومی‌سازی پروتکل طرحواره درمانی (فرال و شاور، 2018) برای درمانگران شرکت کردند و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرر استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد که دو گروه در حوزه های دیگرجهت‌مندی و گوش به زنگی با هم تفاوت معنادار داشتند (0/05 p<)؛ همچنین نتایج بیانگر آن بود که نمرات حوزه های دیگر (بریدگی و طرد، خودگردانی و عملکرد مختل) شرکت‌کنندگان گروه آزمایش نسبت به گروه گواه پس از مداخله کاهش یافته اما این کاهش معنادار نبود (0/05

The effectiveness of the localized model of schema therapy on changing the schema of therapists

Background: Psychotherapy for therapists increases emotional development and improves interpersonal skills and empathy, as well as selfawareness in understanding individual problems, conflicts, and values; Accordingly, the main question of the research is whether the native model of schema can affect the performance of therapists. Aims: The aim of this study was to determine the effectiveness of the localized model of therapeutic design on changing the schemas of therapists. Method: Method was quasiexperimental with pretest, posttest and a threemonth followup, Out of 55 therapists of Ofogh Salamat, Hamraz, Savalan and Ordibehesht Counseling Centers in District 5 of Tehran, 16 therapists were selected using sampling and were randomly assigned to two experimental groups (8 people) and witnesses (8 people). Both groups responded to the Young Response Questionnaire (1994) in three stages: pretest, posttest, and followup. The experimental group participated in 10 90minute sessions in the treatment interventions of the localization of the schema therapy protocol (Farell Shaw, 2018) for the therapists, and the control group did not receive any intervention. The data were analyzed using repeated measures variance of analysis Results: Variation analysis of repeated measurements showed that the two groups were significantly different in reducing other areas of severity and earache (P< 0/05); The results also show that the scores of other areas (cutting and rejection, selfregulation and dysfunction) of the subjects in the experimental group decreased compared to the control group after the intervention, but this decrease was not significant (P< 0/05). Conclusions: The localized model of schema therapy modified schemas in other areas of attention and eloquence; Therefore, it can be expected that the localized model of treatment plan will help the therapist to recognize his unhealthy mentalities.