اثربخشی نمایش آهنگین شعر بر عزت نفس و امیدواری افراد افسرده ی دیستمیک (افراد افسرده خو)

زمینه: در مطالعات پیشین تاثیر نمایش آهنگین شعر بر افسردگی افراد افسرده مورد بررسی قرار گرفته است. اما پیرامون مطالعه ای که به تاثیر نمایش آهنگین شعر بر عزت نفس و امیدواری افراد افسرده پرداخته شده باشد شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: بررسی اثربخشی نمایش آهنگین شعر بر عزت نفس و امیدواری افراد افسرده‌ی دیستمیک (افراد افسرده خو) بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، با گروه کنترل بود. جامعه ی آماری شامل تمامی بیماران افسرده خو مراجعه کننده به مرکز جامع فوق تخصصی توانبخشی آرمان شایان در سال 1398 بودند. 24 نفر فرد افسرده خو به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه 12 نفری آزمایش و کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: مقیاس سرمایه روانشناختی لوتانز (2007)، پرسشنامه عزت نفس کوپراسمیت (1967) و جلسات آموزشی نمایش آهنگین شعر محقق ساخته (1398). تحلیل داده های پژوهش با روش تحلیل واریانس مختلط چند متغیره انجام شد. یافته‌ها: نمایش آهنگین شعر بر عزت نفس و مولفه های امیدواری تاثیر معنی داری داشته است ( p<0/05). همچنین اثر درمان در محله پیگیری ماندگار بود ( p<0/05). نتیجه گیری: نمایش آهنگین شعر بر بهبود و افزایش عزت نفس و مولفه های امیدواری بیماران افسرده تاثیرگذار بود.

The effectiveness of poetry performance on self-esteem and hope of dystmic depressed people

Background: Previous studies have investigated the effect of songwriting on depression in depressed individuals. But there is a research gap around the study of the effect that the poetry play has on the selfesteem and hope of depressed people. Aims: The purpose of this study was to investigate the effect of poetry play on the selfesteem and hope of dysthymic depressed individuals. Method: This was a quasiexperimental study with pretest, posttest design with control group. The statistical population included all depressed patients referring to Arman Shayan Specialized Rehabilitation Center in 2019. Twentyfour depressed individuals were selected by purposive sampling and were randomly assigned into two groups of 12 experimental and control groups. Research instruments include: Lutzchr('39')s Psychological Capital Scale (2007), Coprassimental Selfesteem Questionnaire (1967), and ResearcherMade Poetry Sessions (1398). Multivariate analysis of variance was used to analyze the data. Results: The genre of poetry had a significant effect on selfesteem and hope components (p< 0/05). The effect of treatment in the followup ward was also lasting (p< 0/05). Conclusions: Poetry play had an effect on improving selfesteem and hope components of depressed patients.