اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد - کودک مبتنی بر مربی گری هیجان بر علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان

زمینه: مطالعات متعددی پیرامون اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد کودک و علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان انجام شده است. اما پژوهشی که به اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد کودک مبتنی بر مربی گری هیجان بر علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان پرداخته باشد مغفول مانده است. هدف: هدف پژوهش حاضر اثربخشی برنامه مداخله ای تعامل والد کودک مبتنی بر مربی گری هیجان بر علائم اختلال اضطراب جدایی کودکان بود. روش: پژوهش از نوع آزمایشی با طرح پیش آزمون - پس آزمون همراه با گروه کنترل یود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه اول ابتدایی منطقه 10 (1282 نفر) در سال تحصیلی 9998 بود. تعداد 30 دانش آموز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای به عنوان نمونه انتخاب و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (15 نفر) قرار گرفتند. ابزارهای پژوهش عبارتند از: مقیاس سنجش اضطراب جدایی (نسخه والد و کودک، هان، هاجینلیان، ایسن، وندر و پینکاس، 2003) و برنامه مداخله ای تعامل والد کودک مبتنی بر مربی گری هیجان (محقق ساخته، 1398). تحلیل داده ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره (mancova) و تک متغیره انجام شد. یافته ها: برنامه مداخله ای تعامل والد کودک مبتنی بر مربی گری هیجان به طور معناداری در کاهش ترس از رهایی، ترس از تنهایی، ترس از بیماری و نگرانی از وقوع حوادث خطرناک موثر بود (p<0/01). نتیجه گیری: دانش آموزانی که در برنامه مداخله ای تعامل والد کودک مبتنی بر مربی گری هیجان شرکت کردند نشانه های اختلال اضطراب جدایی کمتری داشتند.

The effectiveness of the parent-child interaction intervention program based on emotion coaching on the symptoms of children's separation anxiety disorder

Background: Numerous studies have been conducted on the effectiveness of the parentchild interaction intervention program and the symptoms of separation anxiety disorder in children. However, research that has addressed the effectiveness of the parentchild interaction intervention program based on emotion coaching on symptoms of separation anxiety disorder has been overlooked. Aims: The aim of this study was to evaluate the effectiveness of the parentchild interaction intervention program based on emotion coaching on the symptoms of separation anxiety disorder in children. Method: Experimental research with pretestposttest design with Yood control group. The statistical population of the study included all female primary school girls in District 10(1282 person) in the academic year of 20192020. Thirty students were randomly selected for cluster sampling and randomly assigned to two experimental and control groups (15 subjects). The research tools are: Measurement of Separation Anxiety Scale (ParentChild Version, Han, Hajinlian, Essen, Wender and Pinkas, 2003) and ParentChild Interactive Intervention Program Based on Emotional Coaching (Researcher Made, 2019). Data analysis was performed using multivariate and single variable covariance analysis (MANCOVA). Results: The parentchild interaction intervention program based on emotion coaching was significantly effective in reducing the fear of liberation, fear of loneliness, fear of disease and worry about the occurrence of dangerous events (P< 0/01). Conclusions: Students who participated in the parentchild interaction intervention program based on emotion coaching had fewer symptoms of separation anxiety disorder.