مقایسه اثربخشی آموزش هوش معنوی مبتنی بر آموزه‌های قرآنی و آموزش هوش معنوی براساس دیدگاه باول بر بهزیستی روانشناختی دانشجویان

زمینه: مطالعات پیشین به بررسی اثربخشی هوش معنوی بر بهزیستی روانشناختی پرداخته اند. اما پیرامون مقایسه اثربخشی آموزش هوش معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی و آموزش هوش معنوی براساس دیدگاه باول بر بهزیستی روانشناختی دانشجویان شکاف تحقیقاتی وجود دارد. هدف: هدف از پژوهش حاضر، مقایسه اثربخشی آموزش هوش معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی و آموزش هوش معنوی براساس دیدگاه باول بر بهزیستی روانشناختی دانشجویان دانشگاه اصفهان بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون، پیگیری با گروه کنترل (گروه های نابرابر) بود. جامعه ی آماری شامل کلیه ی دانشجویان دانشگاه اصفهان (15171 نفر) در سال تحصیلی 97-1396 بود. تعداد 55 نفر از این دانشجویان با روش نمونه‌گیری تصادفی به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی 40 نفر در گروه های آزمایش (20 نفر در گروه مبتنی بر آموزه های قرآنی و 20 نفر در گروه دیدگاه باول) و 15 نفر در گروه کنترل جایگزین شدند. ابزار پژوهش حاضر عبارتند از: جلسات آموزش هوش معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی (1399)، آموزش هوش معنوی مبتنی بر دیدگاه باول (2004) و پرسشنامۀ بهزیستی روانشناختی ریف (1989). تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس انجام شد. یافته ها: هر دوی آموزش های هوش معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی و مبتنی بر دیدگاه باول، به طور معناداری بر بهزیستی روانشناختی دانشجویان تاثیر داشتند (p<0/05). بین دو روش آموزشی از نظر میزان اثر بر بهزیستی روانشناختی تفاوت معناداری وجود نداشت (p<0/05 ). نتیجه گیری: دانشجویانی که در آموزش هوش معنوی مبتنی بر آموزه های قرآنی و آموزش هوش معنوی براساس دیدگاه باول شرکت کردند، بهزیستی روانشناختی بالا‌تری را کسب کردند.

Comparison of the effectiveness of spiritual intelligence training based on quranic teachings and spiritual intelligence training based on bowell's view on students' psychological well-being

Background: Previous studies have examined the effectiveness of spiritual intelligence on psychological wellbeing. But there is a research gap between comparing the effectiveness of spiritual intelligence education based on Qurchr('39')anic teachings and spiritual intelligence education based on Bowellchr('39')s view of studentschr('39') psychological wellbeing. Aims: The purpose of the present study was to compare the effectiveness of spiritual intelligence training based on Quranic teachings and spiritual intelligence training based on Bowellchr('39')s view on psychological wellbeing of Isfahan students. Method: The research was quasiexperimental with pretest, posttest, followup with control group (unequal groups). The statistical population included all students of the University of Isfahan (15171 people) in the academic year 20172018. Fiftyfive of these students were randomly selected as random samples and 40 randomly assigned to experimental groups (20 in the group based on Quranic teachings and 20 in the Bawl perspective group) and 15 in the control group. Were replaced. The tools of the present study are: sessions of teaching spiritual intelligence based on Quranic teachings (2020), teaching spiritual intelligence based on Bowlchr('39')s point of view (2004) and Riffchr('39')s psychological wellbeing questionnaire (1989). Data analysis was performed using covariance analysis method. Results: Both spiritual intelligence trainings based on Quranic teachings and based on Bowlchr('39')s view had a significant effect on studentschr('39') psychological wellbeing (P< 0/05). There was no significant difference between the two views in terms of the effect on psychological wellbeing (P< 0/05). Conclusions: Students who participated in the teaching of spiritual intelligence based on Quranic teachings and the teaching of spiritual intelligence based on Bowlchr('39')s view gained higher psychological wellbeing.