اثربخشی آموزش خودشفقت‌ورزی بر داغ اجتماعی و تحمل پریشانی مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی

زمینه: داشتن فرزند مبتلا به فلج مغزی، آسیب‌های روانشناختی و هیجانی فراوانی برای مادران ایجاد می‌کند که ضروری است با بکارگیری درمان‌های روانشناختی مناسب نسبت به کاهش این آسیب‌ها اقدام نمود. اما آیا آموزش خودشفقت‌ورزی بر کاهش داغ اجتماعی و بهبود تحمل پریشانی مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی کمک می‌کند؟ هدف: بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش خودشفقت‌ورزی بر کاهش داغ اجتماعی و بهبود تحمل پریشانی مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی انجام گرفت. روش: پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون پس‌آزمون با گروه گواه و دوره پیگیری دوماهه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل مادران دارای فرزندان مبتلا به فلج مغزی شهرستان شهرکرد در سه ماهه اول سال 1398 بود. در این پژوهش تعداد 30 مادر دارای فرزند مبتلا به فلج مغزی با روش نمونه‌گیری غیرتصادفی داوطلبانه انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه های آزمایش و گواه گمارده شدند (15 مادر در گروه آزمایش و 15 مادر در گروه گواه). گروه آزمایش مداخله آموزش خودشفقت‌ورزی (نف، 2009) را طی دو ماه و نیم در 10 جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. پرسشنامه‌های مورد استفاده در این پژوهش شامل پرسشنامه داغ اجتماعی (مک و ووک، 2010) و پرسشنامه تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) بود. داده‌های حاصل از پژوهش به شیوه تحلیل واریانس با اندازه‌گیری مکرر مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌ها: نتایج نشان داد که درمان آموزش خودشفقت‌ورزی بر داغ اجتماعی و تحمل پریشانی مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی تاثیر معنادار دارد (p<0.001). چنانکه این درمان باعث کاهش داغ اجتماعی و بهبود تحمل پریشانی مادران شود. نتیجه‌گیری: یافته‌های پژوهش حاضر بیانگر آن بودند که آموزش خودشفقت‌ورزی با بهره‌گیری از فنونی همانند آموزش آگاهی از تجربیات مثبت و منفی، ایجاد تجربه‌های مثبت از طریق تجسم ذهنی، آموزش ابراز شفقت و اصلاح رفتار از طریق تقویت کننده‌های محیطی می‌تواند به عنوان یک درمان کارآمد جهت کاهش داغ اجتماعی و بهبود تحمل پریشانی مادران دارای کودکان مبتلا به فلج مغزی مورد استفاده قرار گیرد.

Effectiveness of training self - compassion on social stigma and distress tolerance in the mothers of The children with cerebral paralysis

Background: Having a child suffering from Cerebral Paralysis (CP) brings about frequent psychological and emotional damages for the mothers that applying appropriate psychological therapies to decrease these damages is a requirement. But does training selfcompassion help decreasing social stigma and improvement of distress tolerance in the mothers of the children with CP?Aims: therefore the present study was conducted aiming to investigate the effectiveness of training selfcompassion on decreasing social stigma and the improvement of distress tolerance in the mothers of the children with CP. Method: the present research was quasiexperimental with pretest, posttest, control group design and twomonth followup period. The statistical population of the present study included mothers of the children with CP in the town of Shahrekord in the first quarter of this solar year. 30 mothers of the children with CP were selected through voluntary nonrandom sampling method and randomly replaced into experimental and control groups (15 mothers in the experimental and 15 in the control group). The experimental group received 10 ninetyminute sessions of training selfcompassion during two months. The applied questionnaires in the study included questionnaire of social stigma (Mac and Wook, 2010) and questionnaire of distress tolerance (Simons and Goher, 2005). The data from the study were analyzed through repeated measurement ANOVA. Results: the results showed that training selfcompassion significantly influences social stigma and distress tolerance in the mothers of the children with CP (p˂ 0/001). This treatment can reduce the social stigma and improve the distress tolerance of mothers. Conclusions: findings of the present study implied that training selfcompassion employing techniques such as training being aware of positive and negative experiences, creating positive experiences through mental visualization training compassion expression and behavior modification through environmental reinforces can be used as an efficient therapy to decrease social stigma and improve distress tolerance in the mothers of the children with CP.