مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش ‌و تعهد و درمان شناختی - رفتاری مثبت‌نگر بر خوکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن

زمینه: تحقیقات متعددی در زمینه تاثیر درمان مبتنی بر پذیرش و درمان شناختی رفتاری انجام شده است. اما پژوهشی که به مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد و درمان شناختی رفتاری مثبت نگر بر خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن مغفول مانده است. هدف: مقایسه اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد و درمان شناختی رفتاری مثبت نگر بر خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن بود. روش: پژوهش از نوع نیمه تجربی ﺑﺎ ﭘﻴﺶ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﭘﺲ ﺁﺯﻣﻮﻥ ﻭ پیگیری به مدت 3 ماه ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎ ﮔﺮﻭﻩ گواه بود. جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به درد مزمن مراجعه کننده به بیمارستان حضرت رسول اکرم شهر تهران در تابستان 98 بود که تعداد 45 نفر به عنوان نمونه انتخاب و بصورت تصادفی در ﺩﻭ ﮔﺮﻭﻩ ﺁﺯﻣﺎﻳﺶ ﻭ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ گواه ﮔﻤﺎﺷﺘﻪ ﺷﺪﻧﺪ. ابزار پژوهش عبارت‌اند از: پرسشنامه خودکارآمدی درد نیکولاس (2007) مداخله درمان پذیرش وتعهد (هیز و همکاران، 2013) و درمان شناختی رفتاری مثبت نگر (بن نینک، 2014). داده ها با استفاده از شاخص های آمار توصیفی و روش اندازه گیری مکرر تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: بین درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد و درمان شناختی رفتاری مثبت نگر با گروه گواه در خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود داشت (0/001 >p). اما بین درمان مبتنی بر پذیرش وتعهد و درمان شناختی رفتاری مثبت نگر در خودکارآمدی درد بیماران مبتلا به درد مزمن تفاوت معناداری وجود نداشت (0/05

Comparison of the effectiveness of acceptance and commitment-based therapy and positive cognitive-behavioral therapy on the pain self-efficacy of patients with chronic pain

Background: Several studies have been conducted on the impact of acceptancebased and cognitivebehavioral therapy. But research comparing the efficacy of acceptancebased and commitmentbased therapy and positive cognitivebehavioral therapy on pain selfefficacy in patients with chronic pain remains neglected. Aims: To compare the efficacy of acceptance and commitment based therapy and positive cognitivebehavioral therapy on pain selfefficacy in patients with chronic pain. Method: This study was a quasiexperimental study with a 3monthold instructor with 3 witnesses. The statistical population consisted of all patients with chronic pain referred to Hazrat Rasool Akram Hospital in Tehran in summer of 2019. 45 patients were selected as the sample and randomly assigned to one of the two groups. Research tools are: Nicholas Pain Selfefficacy Questionnaire (2007), Acceptance and Commitment Therapy Intervention (Hayes et al., 2013) and Positive CognitiveBehavioral Therapy (Ben Nink, 2014). Descriptive statistics and repeated measures analysis were used. Results: There was a significant difference between acceptance and commitment based therapy and positive cognitivebehavioral therapy with the control group in pain selfefficacy in patients with chronic pain (P< 0/001). But there was no significant difference between acceptance and commitment based therapy and positive cognitivebehavioral therapy in pain selfefficacy in patients with chronic pain (P< 0/05). Conclusions: Acceptance and commitment based therapy and positive cognitivebehavioral therapies are important in increasing my pain selfefficacy.