مقایسه اثر بخشی بسته آموزشی رضایت مندی جنسی ایرانی و روی آورد مسترز و جانسون برکیفیت زناشویی افراد متاهل

زمینه: کیفیت زناشویی را می‌توان مهمترین شاخص موفقیت رابطه زناشویی تلقی کرد که عوامل مختلفی مانند رضایت زناشویی بر آن اثر می گذارد، اما مسئله اصلی این است که کدام بسته آموزشی بر کیفیت زناشویی زوج ها تاثیر بیشتری دارد؟ هدف: مقایسه اثر بخشی بسته آموزشی رضایت زناشویی بومی ایرانی و روی آورد مسترز و جانسون بر کیفیت زناشویی زوج ها بود. روش: پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح پژوهش، سه گروهی در سه مرحله پیش آزمون، پس آزمون و پیگیری دو ماهه بود. جامعه آماری شامل 60 فرد متاهل مراجعه کننده به دو مرکز روانشناسی و مشاوره شهر تهران در حوزه روابط جنسی در زمستان 1397 بود، 45 نفر به صورت تصادفی گزینش و در دو گروه آزمایش و یک گروه گواه (هر گروه 15 نفر) گمارده شدند. ابزار عبارتند از: برگه جمعیت شناختی و پرسشنامه کیفیت زناشویی باسبی، کران، لارسن و کریستینسن (1995)، برنامه آموزشی مسترز و جانسون (مسترز و جانسون، 1976؛ به نقل از مسترز، جانسون و کلودی، 2006) و بسته آموزش رضایت زناشویی بومی ایرانی (رسولی، گل پرور، رمضانی، حسنی، 2020). داده ها از طریق تحلیل واریانس اندازه های تکرار شده و آزمون تعقیبی برونفرونی تحلیل گردید. یافته‌ها: بسته آموزشی رضایت زناشویی بومی ایرانی و روی آورد مسترز و جانسون بر کیفیت زناشویی زوج‌ها تاثیر معناداری داشتند (p<0/01 ). بین دو درمان از لحاظ تاثیر بر کیفیت زناشویی تفاوت معنادار وجود نداشت (0/05>p). نتیجه گیری: برای افزایش کیفیت زناشویی زوجین می توان از بسته آموزشی رضایت زناشویی بوم ایرانی استفاده کرد

Comparison of the effectiveness of iranian sexual satisfaction training package and masters & johnson's approach on marital quality of married people

Background: Marital quality can be considered the most important indicator of marital success that is influenced by various factors such as marital satisfaction, but the key question is which educational package has the most impact on the marital quality of couples? Aims: To compare the effectiveness of Iranian marital satisfaction training package and Masters Johnson's approach on marital quality of couples. Method: The research design was quasiexperimental and the research design was three groups in three stages of pretest, posttest and two months follow up. The statistical population consisted of 60 married individuals referring to two psychology and counseling centers in Tehran in the field of sexual relations in the winter of 1977. Were. The tools are: Demographic Fact Sheet and Marriage Quality Questionnaire of Busby, Crane, Larsen, Christensen (1995), the Masters Johnson Training Program (Masters Johnson, 1976; quoted by Masters Johnson Claudia, 2006) and the Marital Satisfaction Training Package. Native Iranian (Rasouli, 1977). Data were analyzed by repeated measures ANOVA and post hoc test. Results: Native Iranian marital satisfaction training package and Masters Johnson approach had significant effect on marital quality of couples (P<0/01). There was no significant difference between the two treatments in terms of marital quality (p<0/05). Conclusions: In order to increase the marital quality of couples, the Iranian marital satisfaction training package can be used.