تدوین برنامه آموزش گروهی ارتقاء معنویت و بررسی پیامدهای روانشناختی آن برای مادران کودکان با ناتوانی هوشی

زمینه: دشواری‌های تربیتی، آموزشی و توان‌بخشی کودکان با کم توان ذهنی والدین آن‌ها را با مشکلات و موانع بی‌شماری مواجه کرده است، مادران این کودکان به دلیل پیوند عاطفی قوی‌تر و نقش پررنگ‌تری که در تربیت و آموزش فرزند خود عهده‌دار هستند، زمان بیشتری را به آن‌ها و برآورده کردن نیازهایشان اختصاص می‌دهند، ازاینرو بیشتر در معرض مشکلات جسمی و روانی قرار دارند. هدف: تدوین برنامه آموزش گروهی ارتقاء معنویت و بررسی پیامدهای روان شناختی آن برای مادران کودکان با ناتوانی هوشی بود. روش: پژوهش از نوع پیش آزمون پس آزمون با گروه کنترل بود. تعداد 36 نفر از مادران با روش نمونه گیری به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارش شدند. ابزار پژوهش عبارتند از: مقیاس معنویت پارسیان و دانینگ (2009)، مقیاس رضایت زناشویی انریچ فوور و اولسون (1989) و آموزش گروهی ارتقاء معنویت محقق ساخته (1398). تحلیل داده ها با استفاده از آزمون تحلیل واریانس تک متغیری انجام شد. یافته ها: برنامۀ آموزشی بر ابعاد کلی معنویت تاثیرگذار بود (0/05

Developing a group intervention program to promote the spirituality (GIPS) for mothers of intellectually disabled children and assessing its effectiveness on marital satisfaction

Background: The educational, educational, and rehabilitative difficulties of children with intellectual disabilities have caused their parents numerous difficulties and obstacles. Mothers of these children have more time to develop and empower their children because of their stronger emotional bond and a stronger role in their child's education and education. They are dedicated to meeting their needs, so they are more vulnerable to physical and mental problems. Aims: The purpose of this study was to develop a group education program to promote spirituality and its psychological consequences for mothers of children with intellectual disabilities. Method: The study was a pretestposttest with control group. 36 mothers were selected by random sampling method and assigned to experimental and control groups. Research tools include Parsian Dunning (2009) Spirituality Scale, Enrich Fowler Olson Marital Satisfaction Scale (1989), and researchermade spirituality group training (2019). Data analysis was performed using univariate analysis of variance. Results: The educational program had significant effect on overall spirituality (P<0/05). There was a significant difference between the experimental and control groups in the overall dimensions of marital satisfaction in the posttest and followup stages (P<0/05). Conclusions: Spiritual intervention can be used to increase the marital satisfaction of mothers with mentally retarded children.